B-438

(Przekierowano z K-438)

K-438radziecki myśliwski okręt podwodny z napędem jądrowym projektu 671 (NATO: Victor I). Budowę okrętu rozpoczęto 13 czerwca 1969 roku, 23 marca 1971 roku zwodowano go w Zakładzie nr 402 w Leningradzie. Jednostka została przyjęta do służby w marynarce radzieckiej 15 października 1971 roku, gdzie służyła we Flocie Północnej do 1995 roku.

K-438
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Typ

projekt 671

Projekt

Malachit (SKB-143)

Oznaczenie NATO

Victor I

Historia
Stocznia

Zakład 402

Początek budowy

13 czerwca 1969

Wodowanie

23 marca 1971

 Marynarka Wojenna ZSRR
Wejście do służby

15 października 1971

Wycofanie ze służby

1 sierpnia 1995

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


3650 ton
4830 ton

Długość

89 metrów

Szerokość

10,6 metra

Zanurzenie

7,2 metra

Zanurzenie testowe

400 metrów

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Materiał kadłuba

AK-29

Napęd
2 reaktory WM-4P
1 turbina parowa (31 000KM)
1 śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


12 węzłów
33 węzły

Uzbrojenie
18 torped ZOP
Wyrzutnie torpedowe

6 × 533 mm

Załoga

76

Okręt został zbudowany w układzie dwukadłubowym, z kadłubem sztywnym wykonanym ze stali o zwiększonej ciągliwości AK-29. Okręt o długości 93 metrów wypierał na powierzchni 3650 ton i 4830 ton w zanurzeniu. Napęd jądrowy zapewniany przez dwa reaktory wodno-ciśnieniowe WM-4P z jedną turbiną parową o mocy 31 000 KM, wraz z opływowym kadłubem lekkim i kioskiem zapewniał mu prędkość podwodną 33 węzłów. Jednostka została wyposażona w sześć wyrzutni torpedowych kalibru 533 mm dla 18 torped przeciwpodwodnych oraz aktywno-pasywny sonar Rubin MGK-300.

Podstawowym zadaniem operacyjnym okrętu było zwalczanie amerykańskich strategicznych okrętów rakietowych systemu Polaris-Poseidon oraz nuklearnych myśliwskich okrętów podwodnych państw NATO.

Okręt wycofano ze służby 1 sierpnia 1995 roku[1].

Przypisy

edytuj
  1. Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli Rossii 1997–1998 g. Wyd. V. Jakuck: 1997, s. 143. (ros.).

Bibliografia

edytuj