Kępa Nagnajewska
wieś w województwie świętokrzyskim
Kępa Nagnajewska – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Łoniów[5][6].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
27-670[4] |
| Tablice rejestracyjne |
TSA |
| SIMC | |
Położenie na mapie gminy Łoniów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego  | |
 50°32′36″N 21°36′06″E/50,543333 21,601667[1]
| |
W latach 1973–76 w gminie Baranów Sandomierski[7], w latach 1977–82 w gminie Koprzywnica[8].
Historia
edytujW czasie II wojny światowej z Nagnajowa na drugi brzeg Wisły w okolicy Kępy Nagnajewskiej 30 lipca 1944 przeprawiały się wojska radzieckie którym pomocy udzielał oddział Batalionów Chłopskich dowodzony przez Stanisława Ordyka[9]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego. Miejscowa ludność katolicka przynależy do Parafii św. Józefa w Chodkowie Nowym.
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 52400
- ↑ Wieś Kępa Nagnajewska w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-05-26], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 455 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Dz.U. z 1977 r. nr 27, poz. 117
- ↑ Dz.U. z 1981 r. nr 26, poz. 139 (zmien. Dz.U. z 1982 r. nr 23, poz. 165)
- ↑ Janusz Gmitruk, Piotr Matusak, Jan Nowak, Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940-1945. Warszawa 1983, s.501,502