Jullus Antoniusz, Iullus Antonius (ur. 45 p.n.e., zm. 2 p.n.e.) – syn triumwira Marka Antoniusza i jego żony Fulwii.

Wywód przodków:

4. Marek Antoniusz Kretyk      
    2. Marek Antoniusz
5. Julia        
      1. Jullus Antoniusz
6. Marek Fulwiusz Bambalio    
    3. Fulwia    
7. Sempronia      
 

Brat Marka Antoniusza Antyllusa. Przyrodni, po matce Fulwii, brat Klodii, pierwszej żony przyszłego cesarza Augusta. Przyrodni, po ojcu Marku Antoniuszu, brat jego dzieci ze związków z Oktawią (Antonii Starszej i Antonii Młodszej) oraz Kleopatrą (Aleksandra Heliosa, Kleopatry Seleny i Ptolemeusza Filadelfosa).

Urodzony w Rzymie, wraz ze starszym bratem mieli trudne dzieciństwo. Rozwód, jaki przeprowadził w 41 p.n.e. Oktawian z ich przyrodnią siostrą Klodią i poślubienie Skrybonii, został potraktowany przez ich matkę Fulwię jako obraza. Był to dodatkowy powód, który skłonił Fulwię do wzniecenia wspólnie z Lucjuszem Antoniuszem powstania przeciwko Oktawianowi. Początkowo opanowali Rzym, by ostateczne wycofać się do Peruzji, gdzie zostali oblężeni i zmuszeni w 40 p.n.e. do poddania. Fulwia poszła na wygnanie i wkrótce zmarła na nagłą chorobę. W tym samym jeszcze roku, ojciec Jullusa, Marek Antoniusz poślubił siostrę Oktawiana, Oktawię – związek miał na celu umocnienie politycznego porozumienia triumwirów. Oktawia okazała się lojalną i wierną żoną i traktowała dzieci męża z poprzedniego małżeństwa, Antyllusa i Jullusa na równi z urodzonymi Antoniuszowi dwiema córkami. Gdy Marek Antoniusz porzucił w końcu Oktawię dla Kleopatry, starszy z braci, Antyllus pozostał przy ojcu i wychowywał się wraz z dziećmi Kleopatry, młodszy, Jullus wraz z przyrodnimi siostrami wrócił z Oktawią do Rzymu i wychowywał się odtąd w domu macochy.

Po ostatecznym pokonaniu Antoniusza i Kleopatry i zajęciu Egiptu Oktawian kazał stracić Antyllusa. Młodszym dzieciom okazał łaskę i odesłał je do Oktawii. Jullus początkowo cieszył się względami cesarza Augusta. W 21 p.n.e. poślubił Marcelę Starszą, poprzednio żonę Marka Agrypy, z którą miał syna Lucjusza, a może także drugiego syna Gajusza i córkę Jullę Antonię. Sprawował urzędy pretora w 13 p.n.e.; konsula w 10 p.n.e.; namiestnika prowincji Azja jako prokonsul w 7–6 p.n.e. Był jednym z kochanków Julii, córki cesarza Augusta, a wówczas żony Tyberiusza. W 2 p.n.e. cesarz zdecydował się podjąć kroki przeciwko rozpustnej córce. Jullus, jako najbardziej prominentny z kochanków, został oskarżony o zdradę i skazany na śmierć, podczas gdy innych skazano na wygnanie. Został stracony lub, według innych źródeł, popełnił samobójstwo w wieku 43 lat.

Małżeństwa i dzieci:

Jullus Antoniusz
1. Marcela Starsza
 
 
 
 
 
 
     
Gajusz Antoniusz
Lucjusz Antoniusz
zm. w 25 n.e. na wygnaniu w Massilii

Zobacz też

edytuj