Juliusz Multarzyński
Juliusz Multarzyński (ur. 16 czerwca 1948 w Nowej Rudzie) – polski artysta fotografik, inżynier, dziennikarz, menedżer kultury, wydawca.
Juliusz Multarzyński (fot. Bartosz Multarzyński) | |
Data i miejsce urodzenia |
16 czerwca 1948 |
---|---|
Dziedzina sztuki | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujAbsolwent Politechniki Wrocławskiej (Katedra Fototechniki, dyplom u Adama Zaleskiego, 1976); Studium Fotografii i Filmu w Centralnym Ośrodku Metodyki Upowszechniania Kultury przy Ministerstwie Kultury i Sztuki (1976); Studiów Podyplomowych Fotografii Naukowej i Technicznej na Uniwersytecie Warszawskim (1985), Podyplomowych Studiów [Menadżerów Kultury w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie (1998).
Pracował jako laborant we Wrocławskich Zakładach Włókien Sztucznych (1967–1968); mistrz w Zakładach Przemysłu Jedwabniczego „Silwana” w Gorzowie Wielkopolskim (1972–1974); specjalista technolog w Polskich Zakładach Optycznych w Warszawie (1976–1980); kierownik pracowni fotografii barwnej i reklamowej w Przedsiębiorstwie Usług Filmowych „Polfilm” w Warszawie (1980–1988).
W młodości trenował kolarstwo, podnoszenie ciężarów oraz pływanie; przez wiele letnich sezonów pracował jako ratownik wodny; był instruktorem fotografii w warszawskich domach kultury, nauczycielem w Technikum Fotograficznym w Warszawie oraz wykładowcą na Uniwersytecie Warszawskim.
Od 1985 roku wykonuje wolny zawód artysty fotografika.
Należy do: Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych (ZAiKS, 1987); Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP, 1989), Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych (DSFiTA, dawniej Wrocławskie Towarzystwo Fotograficzne, 1995); Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej – Stowarzyszenie Twórców (członek kapituły, 1996); Międzynarodowej Federacji Sztuki Fotograficznej (FIAP, 1996); Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF, 1998).
Działalność artystyczna
edytujSpecjalizuje się w fotografowaniu wydarzeń związanych z muzyką poważną, operą i baletem. Podstawową jego działalnością artystyczną jest wystawiennictwo. Indywidualne wystawy[1] były wielokrotnie prezentowane w najważniejszych ośrodkach kulturalnych w Polsce oraz za granicą (m.in. w takich krajach jak: Japonia, Luksemburg, Niemcy, Norwegia, Rosja, Szwajcaria, Tajwan, Włochy, Ukraina, USA).
Współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową i pozostałymi polskimi scenami operowymi, z Filharmonią Narodową, Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina, Instytutem Muzyki i Tańca, wieloma festiwalami muzycznymi, m.in. Festiwalem Chopin w barwach jesieni w Antoninie, Festiwalem im. Krystyny Jamroz w Busku-Zdroju, Międzynarodowym Festiwalem Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju, Festiwalem im. Stanisława Moniuszki w Kudowie-Zdroju, Festiwalem im. Kiepury w Krynicy, Festiwalem im. Adama Didura w Sanoku, Festiwalem Chopin i Jego Europa w Warszawie, Międzynarodowym Festiwalem „Wratislawia Cantans” oraz wieloma instytucjami kultury.
Współpracował również z Teatrem Muzycznym „Roma” (Bogusław Kaczyński), Polskim Teatrem Tańca (Ewa Wycichowska) i Śląskim Teatrem Tańca (Jacek Łumiński) w Bytomiu oraz teatrami dramatycznymi: Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie (Kazimierz Dejmek), Teatr Komedia (Olga Lipińska), Teatr Północny (Marek Grzesiński), Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy (Zbigniew Zapasiewicz i Maciej Prus).
Wiele prac fotograficznych zostało nagrodzonych na krajowych i międzynarodowych konkursach fotograficznych oraz trafiło do kolekcji muzealnych i prywatnych[2].
W okresie studiów założył i był prezesem Klubu Filmowego „Kwant” przy Politechnice Wrocławskiej.
Wspólnie z przyjacielem Wiesławem Sornatem w roku 2006 założył portal internetowy maestro.net.pl poświęcony operze, baletowi i muzyce poważnej oraz portal bolechow.eu
Najważniejsze wystawy
edytuj- Spotkanie na Wielkiej Sowie, 1965,
- Na szlaku, 1971,
- Pięćdziesiąt baletowych pas, 1987,
- Jan Paweł II w Teatrze Wielkim, 1991,
- Nasz Niżyński, 1991,
- Viva Opera, 1996,
- Baletowe klimaty, 1996,
- Opery Krzysztofa Pendereckiego, 1997,
- Mój Verdi, 2001,
- Balet, 2002,
- Daibutai, 2005,
- Dyrygenci – alfabet ekspresji, 2007,
- Marcella Sembrich-Kochańska, Polka, artystka świata, 2008,
- E.T.A. Hoffmann – życie i twórczość, 2009,
- Pianiści – studium rubato, 2010,
- Ryszard Wagner na polskich scenach, 2013.
Publikacje
edytujOpublikował łącznie ok. 3000 fotografii w ponad 200 tytułach prasowych.
Od początku swojej działalności artystycznej publikuje fotografie w krajowych i zagranicznych dziennikach i periodykach m.in. w takich jak: „Ruch Muzyczny”, „Wiadomości kulturalne”, „Dialog”, „Tygodnik Solidarność”, „Le Theatre en Pologne”, „Rzeczpospolita”, „Gazeta Wyborcza”, „Ekspress Wieczorny”, „Polityka”, „Przekrój”, „Wprost”, „Kobieta i Życie”, „Pani”, „Twój Styl”, „Marie Claire”, „Foto”, „Magazyn Fotograficzny”, „Fotografia”, „Perspektywy”, „Razem”, „Buhne”, „Opera News”, „Opera National”, „Opern Welt”, „Das Opernglas”, „Ballett International”, „Tanz-la danse suisse”, „Das Orchester”, „Time”, „Le Soir”, „Le Figaro”, „Frankfurter Allgemeine Zeitung”.
Opublikował fotografie w ponad 150 książkach, m.in.
- Teatr Polski w Warszawie, 1988,
- Kronika Opery, 1993,
- The New Grove Dictionary Of Women Composers, Nowy Jork 1994,
- Nowa Encyklopedia Powszechna, 1995,
- Galina, 2000,
- Pół wieku Opery Śląskiej, 2001,
- Księga Dziesięciolecia Polski Niepodległej, 2001,
- 100 Lat Filharmonii w Warszawie, 2001,
- Polska Scena Narodowa. Wizja teatru europejskiego, 2002,
- Leksykon operowy, Belgrad 2005,
- Adam Didur i wokaliści polscy na scenach operowych świata przełomu XIX/XX wieku, 2010,
- World Scenography 1975–1990, Kanada 2012,
- Polacy w świecie wielkiej opery, 2013,
- Krystyna Jamroz – życie dla sceny, 2014,
- Uwikłana w historię. Opera w Teatrze Wielkim w Warszawie, 2015,
- Felietony operowe, 2016.
- Wejście dla artystów, 2018,
- Polska Szulamis. Studia o Teatrze polskim i żydowskim, 2018,
- Gerard Wilk. Tancerz, 2019.
Autorskie publikacje książkowe
edytuj- Balet w Polsce (współautor: Jan Stanisław Witkiewicz), Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1998,
- Mój Verdi, Time, Warszawa 2001,
- Dyrygenci – alfabet ekspresji, Filharmonia Śląska, Katowice 2007,
- Pianiści – studium rubato, Fundacja Pomocy Artystom Polskim Czardasz, Kraków 2010,
- Międzynarodowy Festiwal Muzyczny im. Krystyny Jamroz w Busku-Zdroju (1995-2014) (współautor: Adam Czopek); Buskie Samorządowe Centrum Kultury 2014,
- Marcella Sembrich-Kochańska. Artystka świata (współautor: Małgorzata Komorowska), Multart, Warszawa 2016.
- Maria Foltyn. Życie z Moniuszką (współautor Adam Czopek), Multart, Warszawa 2019, ISBN 978-83-61912-04-0
Nagrody i odznaczenia
edytuj- Medal Wacława Niżyńskiego (1991)
- Brązowy Krzyż Zasługi (2000, za zasługi w pracy na rzecz rozwoju fotografiki polskiej)[3]
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (2001)
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015)
- Medal „Za Zasługi dla Fotografii Polskiej” nadawany w 100. rocznicę odzyskania przez Polskę Niepodległości (1918-2018), (2018). fotoklubrp.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-07)].
- Honorowy dyplom Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru, Filmu, Radia i Telewizji ZASP za "upamiętnianie Marcelli Sembrich-Kochańskiej wielkiej polskiej artystki, ambasadorki kultury polskiej", 2019
- Złoty Medal „Za Fotograficzną Twórczość” w 25 rocznicę powołania Stowarzyszenia Twórców Fotoklubu Rzeczpospolitej Polskiej 1995-2020
- Specjalna Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury za całokształt pracy artystycznej 2022[4]
Przypisy
edytuj- ↑ Wyrazem działalności twórczej, ale również element promującym i dokumentujący artystów tańca, śpiewu, muzyki oraz sztukę baletu, opery.
- ↑ Potrzebny przypis.
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 35, poz. 717.
- ↑ InfraCOM, Mazowiecki Teatr Muzyczny im. Jana Kiepury [online], www.mteatr.pl [dostęp 2023-02-22] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Biogram Juliusza Multarzyńskiego na stronie Teatru Polskiego. teatrpolski.waw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-09)].
- Biogram Juliusza Multarzyńskiego na stronie Kultura Wirtualna Polska
- Najbardziej lubię Verdiego. Rozmowa z Juliuszem Multarzyńskim, „Trubadur” 3(20)/2001
- Biogram Juliusza Multarzyńskiego w Międzynarodowej Encyklopedii Fotografów od 1839 do współczesności
- Archiwum Fototechniki. Bibliografia specjalna 1947-1997, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1998
- Autorytety Fotografii Artystycznej. autorytety.zapis.bwakielce.wici.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-09)].
- Who is Who w Polsce, Who is Who, Verlag für Personenenzyklopädien AG, Zug, Schweiz 2002
- Fotografowie 1946-2006. Słownik biograficzny fotografów polskich (członków ZPAF), Warszawa 2006
- Encyklopedia Osobistości Rzeczypospolitej Polskiej, Oxford Encyclopedia Ltd 2016