Julian Maliniak

tłumacz literatury i działacz PPS

Julian Maliniak (ur. 21 listopada 1889, zm. 14 grudnia 1972 w Warszawie) – polski dziennikarz, tłumacz literatury, ekonomista, działacz ruchu socjalistycznego.

Julian Maliniak
Stanisław Łukomski
Ilustracja
Julian Maliniak w latach 60.
Data urodzenia

21 listopada 1889

Data i miejsce śmierci

14 grudnia 1972
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski (kwatera 234–4–27/28)

Zawód, zajęcie

dziennikarz, ekonomista, tłumacz

Miejsce zamieszkania

Warszawa

Dzieci

Wiktoria (ur. 1918)

Krewni i powinowaci

Franciszek Stanisław Parecki zięć

Odznaczenia
Krzyż Zasługi (II RP)
Grób Juliana Maliniaka na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Życiorys

edytuj

Od 1906 członek PPS. W latach 1930–1937 był dyrektorem administracyjnym czasopisma lewicowego „Robotnik”, później pisma „Czarno na Białym”. W 1937 był także kierownikiem drukarni, w której drukowano skrajnie lewicowy warszawski „Dziennik Popularny[1].

Był tłumaczem literatury radzieckiej i niemieckiej. Niekiedy posługiwał się pseudonimem Stanisław Łukomski. Tłumaczył między innymi prozę Ilji Erenburga, autobiografię Lwa Trockiego z 1930, a także wznowioną w 1996 książkę Rewolucja nihilizmu. Kulisy i rzeczywistość w Trzeciej Rzeszy z (1939) roku Hermanna Rauschninga.

W okresie międzywojennym współpracował także z państwowymi monopolamispirytusowym i tytoniowym. 27 grudnia 1929 „za wyjątkowo gorliwą i owocną pracę w Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego” został mu nadany Złoty Krzyż Zasługi[2]. Jest autorem między innymi książki Tytoń w dawnej Polsce (Warszawa 1932)[3].

W latach 1940–1942 przebywał w ZSRR, a do 1946 w Kairze w Delegaturze Rządu na Bliski Wschód.

Po wojnie, w latach 1946–1948 pełnił funkcję wiceprezesa Spółdzielni Wydawniczej „Wiedza”. Był członkiem Rady Naczelnej PPS w latach 1947–1948. W latach 1952–1959 był sekretarzem Zarządu ZAiKS-u.

W latach 1966–1976 należał do Zarządu oraz był przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Polskiego PEN Clubu[4].

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 234–4–27/28)[5].

Życie prywatne

edytuj

Mężem jego córki Wiktorii (ur. 1918) był Franciszek Stanisław Parecki (1913–1941), lwowski rysownik-satyryk związany z lewicą.

Tłumaczenia (wybór)

edytuj
  • Victor HugoRok dziewięćdziesiąty trzeci,
  • Anna SeghersUmarli pozostają młodzi,
  • Ilja ErenburgRwacz,
  • Ilia Erenburg – Oblicze wojny,
  • Karol MarksProces cyrkulacji kapitału,
  • Karol Marks i Friedrich Engels – O religii,
  • Karol Marks i Friedrich Engels – Manifest komunistyczny,
  • Fryderyk EngelsRozwój socjalizmu od utopii do nauki,
  • Karol Marks – Kapitał : krytyka ekonomii politycznej,
  • Róża LuksemburgAkumulacja kapitału: przyczynek do ekonomicznego wyjaśnienia imperializmu,
  • Nikołaj CzernyszewskiWybór pism ekonomicznych,
  • Hermann RauschningRewolucja nihilizmu. Kulisy i rzeczywistość w Trzeciej Rzeszy,
  • Lew TrockiMoje życie: próba autobiografii.

Przypisy

edytuj
  1. „Dziennik Popularny” zawieszony za działalność wywrotową. Wydawcy i redaktorzy aresztowani, „Polska Zachodnia. Ilustrowany Dziennik Śląski” Nr 63, R. XII, Katowice, 4 marca 1937.
  2. M.P. z 1930 r. nr 9, poz. 12
  3. Maliniak Julian – Tytoń w dawnej Polsce. ban-dreas.pl. [dostęp 2015-07-29].
  4. Władze Polskiego PEN clubu 1946-2011. [dostęp 2013-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-06)].
  5. Cmentarz Stare Powązki: WALERIA SZALEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-03-05].