Julian Feliks Folik
Julian Feliks Folik (ur. 21 listopada 1905 w Stanisławowie, zm. 24 września 1996 w Doncaster[1]) – pułkownik saperów Polskich Sił Zbrojnych.
 pułkownik saperów
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 listopada 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 września 1996 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1928–1947 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
5 Batalion Saperów |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujJulian Feliks Folik urodził się 21 listopada 1905 roku w Stanisławowie. W latach 1928–1929 odbył przeszkolenie na Kursie Unitarnym w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. W latach 1929–1932 był podchorążym Szkoły Podchorążych Inżynierii w Warszawie. 7 sierpnia 1932 roku prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1931 roku i 23. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów, a minister spraw wojskowych wcielił do 5 batalionu saperów w Krakowie na stanowisko dowódcy plutonu[2]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku w korpusie oficerów inżynierii i saperów[3]. W latach 1937–1939 pełni funkcję zastępcy oficera mobilizacyjnego 5 batalionu saperów. Podczas kampanii wrześniowej w Ośrodku Zapasowym Saperów Nr 3 na stanowisku oficera ewidencyjno-personalnego[4]. Następnie pełni służbę jako oficer w sztabie dowódcy saperów – ppłk dypl. sap. Leona Tyszyńskiego w dowództwie Armii „Prusy” gen. dyw. Dęba-Biernackiego[5].
Po kampanii wrześniowej przedostał się do Francji i został przydzielony do Ośrodka Wyszkolenia Oficerów Saperów w Thouars. 18 czerwca 1940 o godz. 5.50 został ranny podczas bombardowania dworca kolejowego w Thouars przez Luftwaffe.
W 1943, w stopniu kapitana służył jako dowódca 1 kompanii saperów w 1 Samodzielnej Brygadzie Strzelców[6]. W 1945 r. został dowódcą 7 kompanii saperów w nowo utworzonym 4 batalionie saperów. Służbę wojskową zakończył wraz z rozwiązaniem Polskich Sił Zbrojnych w 1947 r.
21 sierpnia 1961 roku otrzymał obywatelstwo Wielkiej Brytanii. Był inżynierem. Mieszkał w Nottingham[7]. Zmarł 24 września 1996 r. Msza żałobna została odprawiona w kościele St. Peters-in-Chains, Cheąuer Road, Doncaster, w poniedziałek 7 października 1996 r. o godz. 10.15, po czym nastąpił pogrzeb na cmentarzu Rose Hill[1].
Ordery i odznaczenia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Saper nr. 150 z grudnia 1996 s. 41
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 15 sierpnia 1932 roku, s. 349, 357, 358.
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 s. 252
- ↑ Saperzy w Służbie Polsce s.198
- ↑ Polskie wojska saperskie... s. 325.
- ↑ Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 138, 249.
- ↑ Naturalizacja. „The London Gazette”. 42490, s. 7522, 1961-10-17. Londyn.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rozkazy dzienne 1 Samodzielnej Brygady Strzelców i 1 Dywizji Grenadierów, sygn. R.27. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1943. [dostęp 2017-01-14].
- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939. Częstochowa [etc.]: Wyższa Szkoła Pedagogiczna, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy Polscy 1918 – 1939. Wrocław [etc.]: Drukarnia „Teson”, 2001. ISBN 83-87384-05-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939; stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Księgarnia Akademicka Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2006. ISBN 83-7188-899-6.