Julia Unszlicht-Bernstein

Julia Unszlicht-Bernstein
Data urodzenia	1868
Data i miejsce śmierci	15 grudnia 1914 ; Warszawa
Zawód, zajęcie	nauczycielka; działaczka oświatowa
Alma Mater	Uniwersytet Latający

Julia Unszlicht-Bernsteinowa (ur. 1868, zm. 15 grudnia 1914 w Warszawie) – nauczycielka, działaczka oświatowa i autorka książek dla dzieci.

Życiorys

Urodzona w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. Należała do słuchaczek Uniwersytetu Latającego w pierwszym okresie jego istnienia^[1]. Na Wystawie Pracy Kobiet w 1889 w Warszawie nagrodzona medalem brązowym za zbiór środków7 własnego pomysłu do nauki poglądowej^[2] W latach dziewięćdziesiątych współpracowała z „Przeglądem Pedagogicznym" redagowanym przez Jana Władysława Dawida, pisując na jego łamach liczne artykuły na temat wychowania domowego i przedszkolnego. Od 1889 r. prowadziła kursy freblowskie, które kształciły przyszłe wychowawczynie przedszkoli i ochronek. Pracowała jako nauczycielka prywatna w Warszawie. Była znaną działaczką oświatową, specjalizującą się w teorii wychowania przedszkolnego^[1]. Współpracownica Stefani Sempołowskiej. Uczestniczyła w pracach Wydziału Czytelń Bezpłatnych, w 1899 aresztowana przez policję. W jej mieszkaniu odbywały się m.in. w 1901 wykłady Uniwersytetu Latającego, na którym wykładała zagadnienia pedagogiczne^[1]. W latach 1905–1908 członkini Stowarzyszenia Kursów dla Analfabetów Dorosłych oraz Warszawskiego Żydowskiego Stowarzyszenia Ochrony Kobiet^[3]. W latach 1906–1910 współpracowniczka miesięcznika pedagogicznego "Nowe Tory" w Warszawie^[4]. Systematycznie przekazywała część swego księgozbioru na rzecz Towarzystwa Biblioteki Publicznej w Warszawie^[5]. Przed I wojną światową na łamach czasopism postępowo-demokratycznych prezentowała poglądy antyklerykalne^[6].

Niektóre prace

Organizacja oświaty powszechnej w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej w zarysie, Warszawa 1907,
[wraz ze Stefanią Sempołowską] Pierwszy zbiorek powiastek, opowiadań, wierszyków i ćwiczeń dla dzieci od lat 7 do 9, Warszawa 1907 (siedem wydań)
[wraz ze Stefanią Sempołowską] Dla przyszłości: czytania dla młodzieży i dla dorosłych. Cz. 3, Człowiek i ludzie, Warszawa-Lwów 1907
Nowe metody nauki czytania i pisania, Warszawa 1916,
Przebłyski nowych form wychowawczych: odczyt wygłoszony w Krakowie w Uniwersytecie Ludowym im. Mickiewicza, Warszawa 1906

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Józef Miąso, Tajne nauczanie w Królestwie Polskim w świetle dokumentów władz rosyjskich, "Rozprawy z dziejów oświaty" t. 33, 1990, s. 56, 74,
↑ Lista Nagród na Wystawie Pracy Kobiet, "Bluszcz" nr 26 z 15 czerwca 1889, s. 208
↑ Michał Fijałkowski. Kim była Rozalia Bernsteinowa? Dom Echa/Echo Lodge
↑ Dominika Dworakowska, W kręgu problemów edukacji i dydaktyki polonistycznej na łamach czasopisma "Nowe Tory" (1906-1914). Między tradycją a współczesnością, Łódź 2015, wersja elektroniczna
↑ Biblioteka Publiczna w Warszawie w roku 1914, Warszawa 1915, s. 14
↑ Stanisław Gajewski, Duchowieństwo w Królestwie Polskim wobec towarzystw rolniczych 1897-1914, "Roczniki Humanistyczne", t. 38, 1990, s. 203

[:4-1] Józef Miąso, Tajne nauczanie w Królestwie Polskim w świetle dokumentów władz rosyjskich, "Rozprawy z dziejów oświaty" t. 33, 1990, s. 56, 74,

[2] Lista Nagród na Wystawie Pracy Kobiet, "Bluszcz" nr 26 z 15 czerwca 1889, s. 208

[3] Michał Fijałkowski. Kim była Rozalia Bernsteinowa? Dom Echa/Echo Lodge

[4] Dominika Dworakowska, W kręgu problemów edukacji i dydaktyki polonistycznej na łamach czasopisma "Nowe Tory" (1906-1914). Między tradycją a współczesnością, Łódź 2015, wersja elektroniczna

[5] Biblioteka Publiczna w Warszawie w roku 1914, Warszawa 1915, s. 14

[6] Stanisław Gajewski, Duchowieństwo w Królestwie Polskim wobec towarzystw rolniczych 1897-1914, "Roczniki Humanistyczne", t. 38, 1990, s. 203

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]