Jordan Bardella
Jordan Bardella (ur. 13 września 1995 w Drancy[1]) – francuski polityk i samorządowiec włoskiego pochodzenia, w latach 2021–2022 p.o. przewodniczącego, a od 2022 przewodniczący Zjednoczenia Narodowego, poseł do Parlamentu Europejskiego IX i X kadencji.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 września 1995 |
|---|---|
| Przewodniczący Zjednoczenia Narodowego | |
| Okres |
od 13 września 2021[a] |
| Poprzednik | |
Życiorys
edytujPochodzi z rodziny o korzeniach włoskich[2], która w latach 60. XX wieku przeniosła się z regionu przemysłowego Turynu do Francji[3]. Jego ojciec Olivier Bardella prowadził firmę zajmującą się automatami z napojami, natomiast matka Luisa Bertelli-Mota była urzędniczką[4]. Jego rodzice rozstali się w 1997, Jordan Bardella był wychowywany przez matkę[4].
Ukończył katolicką szkołę średnią Lycée Saint-Jean-Baptiste-de-la-Salle[5][6]. Podjął nieukończone studia z geografii na Université Paris Sorbonne[7][8].
W wieku 16 lat wstąpił do Frontu Narodowego (w 2018 przekształconego w Zjednoczenie Narodowe). Początkowo był bliskim współpracownikiem Floriana Philippota[2]. W 2014 został sekretarzem partii w departamencie Sekwana-Saint-Denis[9], a w 2015 wszedł w skład rady regionu Île-de-France[2]. Stał się jednym z najbliższych współpracowników Marine Le Pen. W czerwcu 2017 bez powodzenia kandydował do Zgromadzenia Narodowego. We wrześniu tegoż roku powołany na jednego z rzeczników FN[10], w marcu 2018 powierzono mu funkcję dyrektora partyjnej młodzieżówki[8].
W styczniu 2019 został ogłoszony liderem listy wyborczej Zjednoczenia Narodowego (powstałego z przekształcenia FN) w wyborach europejskich w maju tegoż roku[11]. W wyniku tych wyborów uzyskał mandat eurodeputowanego IX kadencji[12]. W 2021 bezskutecznie ubiegał się o prezydenturę regionu Île-de-France, został ponownie wówczas wybrany do rady regionalnej[13].
Został wiceprzewodniczącym Zjednoczenia Narodowego; we wrześniu 2021 objął funkcję p.o. przewodniczącego RN, gdy kierująca partią Marine Le Pen ustąpiła w związku z kampanią przed wyborami prezydenckimi w 2022[14]. W listopadzie 2022 został wybrany na nowego przewodniczącego Zjednoczenia Narodowego[15].
W wyborach w 2024 po raz drugi został wybrany na europosła. Ponownie był liderem listy wyborczej RN, które zdobyło ponad dwa razy więcej mandatów niż koalicja prezydenta Emmanuela Macrona[16]. Po podaniu sondażowych wyników tych wyborów prezydent ogłosił rozwiązanie Zgromadzenia Narodowego i zarządzenie przedterminowych wyborów parlamentarnych; Zjednoczenie Narodowe wskazało wówczas Jordana Bardellę jako swojego kandydata na premiera[17][18].
W lipcu 2024 został przewodniczącym nowo powołanej frakcji w PE pod nazwą Patrioci za Europą[19].
Życie prywatne
edytujW 2020 jego partnerką życiową została Nolwenn Olivier, córka Philippe’a Oliviera i Marie-Caroline Le Pen, siostry Marine Le Pen[20].
Uwagi
edytuj- ↑ Do 5 listopada 2022 jako pełniący obowiązki przewodniczącego.
Przypisy
edytuj- ↑ M. Jordan Bardella, iledefrance.fr [zarchiwizowane 2018-12-21] (fr.).
- ↑ a b c Fabien Cazenave, Européennes. Qui est Jordan Bardella, qui pourrait prendre la tête de la liste RN? [online], ouest-france.fr, 19 grudnia 2018 [dostęp 2019-01-12] (fr.).
- ↑ Laure Cometti, Qui est Jordan Bardella, favori pour être tête de liste Rassemblement national aux européennes? [online], 20minutes.fr, 18 grudnia 2018 [dostęp 2020-03-17] (fr.).
- ↑ a b Luisa Bardella: Biographie [online], gala.fr [dostęp 2024-06-19] (fr.).
- ↑ Hugh Schofield, Jordan Bardella could be French PM at 28. But who is he really? [online], bbc.com, 16 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-19] (ang.).
- ↑ Roger Cohen, Jordan Bardella, the New Face of France’s Surging Right [online], nytimes.com, 8 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-19] (ang.).
- ↑ French elections: Who is 28-year-old far-right leader Jordan Bardella? [online], sky.com, 10 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-19] (ang.).
- ↑ a b FNJ: Bardella nommé directeur, démission de Rodriguez [online], francesoir.fr, 12 marca 2018 [dostęp 2019-01-12] (fr.).
- ↑ Le nouveau visage du FN [online], leparisien.fr, 16 lipca 2014 [dostęp 2019-01-12] (fr.).
- ↑ Jordan Bardella nommé porte-parole du FN [online], leparisien.fr, 21 września 2017 [dostęp 2019-01-12] (fr.).
- ↑ Elections européennes: Jordan Bardella désigné tête de liste du Rassemblement national [online], lemonde.fr, 7 stycznia 2019 [dostęp 2019-01-12] (fr.).
- ↑ Aude Le Gentil, Arnaud Focraud, Européennes: découvrez les 79 nouveaux députés français [online], lejdd.fr, 26 maja 2019 [dostęp 2019-05-27] (fr.).
- ↑ Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2021 [online], interieur.gouv.fr [dostęp 2021-06-28] (fr.).
- ↑ Marine Le Pen lance sa campagne pour l’élection présidentielle de 2022: «Il est des batailles qu’on n’a pas le droit de perdre» [online], lemonde.fr, 12 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-23] (fr.).
- ↑ France's National Rally elects Bardella, 27, as Le Pen's successor [online], france24.com, 5 listopada 2022 [dostęp 2022-11-05] (ang.).
- ↑ Elections européennes 2024: voici les 81 députés européens élus dimanche soir en France [online], sudouest.fr, 10 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-10] (fr.).
- ↑ Karol Żak, Macron rozwiązuje francuski parlament. Ogłosił nowe wybory [online], rmf24.pl, 9 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-10].
- ↑ Anna Wróbel, Francja: Liderzy skrajnej prawicy spotkają się po południu, naradza się też lewica [online], wnp.pl, 10 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-10].
- ↑ Laura Gozzi, Bardella to lead new far-right European Parliament group [online], bbc.com, 8 lipca 2024 [dostęp 2024-07-08] (ang.).
- ↑ Jordan Bardella en couple avec l'une des petites-filles de Jean-Marie Le Pen [online], parismatch.com, 16 października 2020 [dostęp 2024-07-06] (fr.).
- ↑ Mariana Grépinet, Les plans de l’ambitieux Bardella: «Je suis très gaullien dans mon exercice du pouvoir» [online], parismatch.com, 2 listopada 2022 [dostęp 2024-07-06] (fr.).