Jordańskie Siły Powietrzne

Królewskie Siły Powietrzne Jordanii zostały założone 25 września 1955. Dysponują sprzętem sprowadzanym z Francji i USA.

Jordańskie Siły Powietrzne
Państwo

 Jordania

Siły zbrojne

Królewskie Jordańskie Siły Zbrojne

Data utworzenia

25 września 1955

Znak rozpoznawczy

Bandera

Liczebność

14 000

Największą jej część stanowią samoloty Northrop F-5E Tiger II, które są używane przez 9 i 17 eskadrę w liczbie około 50 sztuk. Natomiast francuskie samoloty Mirage F-1 są na wyposażeniu eskadry nr 1 i 25. Główną funkcję bojową pełnią myśliwce przechwytujące wersja F-1CJ oraz wersja myśliwsko-szturmowa F-1EJ.

W 1974 roku otrzymano 20 sztuk F-5A i 5 F-5B, które pochodziły z Iranu. Kolejne uzupełnienie w postaci 10 sztuk F-5A i 2 F-5B doszło po roku. Dostarczonych samolotów miało być łącznie 30 sztuk w wersji F-5A i 4 F-5B, a kolejna dwa F-5B jako nowe dostarczone przez Northropa. Dostawy tych samolotów umożliwiło zastąpienie Hawkerów Hunterów i uzupełnienie strat z wojen. Nowe samoloty otrzymały zadania uderzeniowe. Z pojawieniem się F-5E, część F-5A/B zostało zmagazynowanych i sprzedanych. 13 sztuk F-5A i 6 F-5B zostało sprzedanych pod koniec lat 80. XX w.

Obecnie na wyposażeniu armii jordańskiej są samoloty Mirage 2000 CJM. Na wyposażeniu są także śmigłowce typu Bell AH-1S Huey Cobra, które dysponują pociskami przeciwpancernymi typu Hugues BGM-71A TOW.

Do szkolenia wykorzystywane są samoloty F-5 w wersji A eskadry nr 6 oraz samoloty Mirage F-1 w wersji dwumiejscowej – F-1BJ.

Siły powietrzne stacjonują w 3 bazach lotniczych w Al.-Azrak i Al.Dżafar i Al.-Mafrak. W Al.-Mafrak znajduje się szkoła lotnicza im. króla Hussajna i arabska Akademia Lotnicza. Celom szkoleniowym służą BAe Buldog 125/125A i CASA C-101 Aviojet. 10 sierpnia 2015 roku podpisano kontrakt z Pilatus Aircraf na dostawę 9 samolotów szkolnych Pilatus PC-9M, ale w kwietniu 2016 roku Jordania postanowiła zmienić zdanie i zakupić 8 samolotów Pilatus PC-21, które są lepiej przystosowane do szkolenia pilotów nowoczesnych wielozadaniowych samolotów bojowych[1][2].

3 marca 2016 roku odebrane zostały śmigłowce UH-60A Black Hawk. Maszyny były z nadwyżki sprzętowej i przekazano je jako używane za 200 mln USD. W przyszłości dostarczone mają zostać fabrycznie nowe śmigłowce UH-60M co da łączną liczbę 16 sztuk Black Hawków[3].

Wyposażenie

edytuj
 
F-16AM
 
C-130H
 
Bell AH-1 Cobra
Samoloty Kraj pochodzenia samolotu Typ Wersje liczba samolotów[4] Uwagi
Air Tractor AT-802   Stany Zjednoczone samolot wsparcia AT-802U 6
Bell AH-1 Cobra   Stany Zjednoczone śmigłowiec szturmowy AH-1F
AH-1S
47
Bell UH-1 Iroquois   Stany Zjednoczone śmigłowiec transportowy UH-1H 36
CASA C-101   Hiszpania samolot treningowy C-101CC 13
CASA C-295   Hiszpania samolot transportowy CN-295 2
Cessna 208   Stany Zjednoczone samolot transportowy 6
Eurocopter AS532 Cougar   Unia Europejska śmigłowiec transportowy AS 532M 10
Eurocopter EC635   Unia Europejska śmigłowiec wielozadaniowy EC-635 9
Lockheed C-130 Hercules   Stany Zjednoczone samolot transportowy C-130E/H 7
General Dynamics F-16 Fighting Falcon   Stany Zjednoczone myśliwiec wielozadaniowy F-16AM MLU
F-16BM MLU
34
14
MD Helicopters MD 500   Stany Zjednoczone śmigłowiec rozpoznawczy AH-6I 7
Northrop F-5E/F Tiger II   Stany Zjednoczone myśliwiec
treningowy
F-5E
F-5F
34
8
PZL Mielec M28 Skytruck   Polska transportowy M28 3
Sikorsky UH-60 Black Hawk   Stany Zjednoczone śmigłowiec transportowy UH-60L 10

Przypisy

edytuj
  1. Jordania kupiła Pilatusy PC-9M.
  2. Jordania woli PC-21.
  3. Kolejne Black Hawki dla Jordanii – Altair Agencja Lotnicza [online], www.altair.com.pl [dostęp 2016-12-13].
  4. World Air Forces 2016 – Flightglobal. d3fod5fkpt74ph.cloudfront.net, 2015-12-18. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-10)].

Bibliografia

edytuj
  • Lindsday Peacock: Lotnictwo wojskowe świata. OTiK, 1994. ISBN 83-900902-2-8.
  • Michał Gajzler, Northrop F-5 A/B Freedom Fighter Cz. 2, s. 63; Lotnictwo 4 (2016), ISSN 1732-5323.