John Slidell
John Slidell (ur. w 1793 w Nowym Jorku, zm. 9 lipca 1871 w Cowes) – amerykański polityk.
John Slidell w 1859 roku | |
Data i miejsce urodzenia |
1793 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 lipca 1871 |
Senator Stanów Zjednoczonych z Luizjany | |
Okres |
od grudnia 1853 |
Przynależność polityczna | |
członek Izby Reprezentantów z Luizjany | |
Okres |
od marca 1843 |
Życiorys
edytujUrodził się w 1793 roku w Nowym Jorku[1]. W 1810 ukończył Columbia College, a następnie studiował nauki prawne i został przyjęty do nowojorskiej palestry[1]. Dziewięć lat później przeniósł się do Nowego Orleanu, gdzie zajmował się prawem morskim[2]. Na przełomie lat 20. i 30. XIX wieku pracował jako prokurator okręgowy, a w latach 1834 i 1836 bezskutecznie kandydował do Senatu[1]. W 1842 roku wygrał wybory do Izby Reprezentantów, w której zasiadał do 1845 roku, kiedy to zrezygnował z funkcji[1]. Prezydent James Polk wysłał go wówczas do Meksyku, by wynegocjował ustępstwa terytorialne i zapobiegł zbliżającej się wojnie[2]. Ponieważ władze meksykańskie odmówiły akceptacji Slidella jako ambasadora, pełnił on tylko rolę obserwatora do momentu wybuchu wojny[2]. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych, wystartował w wyborach uzupełniających do Senatu (z ramienia Partii Demokratycznej), które miały wypełnić wakat po rezygnacji Pierre’a Soulé’a[1]. Wygrał wybory i zasiadał w izbie wyższej w latach 1853–1861[2]. Po secesji Luizjany, przeszedł na stronę Konfederacji i zaangażował się w służbę dyplomatyczną[2]. W listopadzie 1861 miał miejsce incydent Trent, kiedy to statek pocztowy zmierzający do Europy, na którym płynął Slidell i James Murray Mason został zatrzymany przez okręt Unii, natomiast dyplomaci zostali aresztowani i osadzeni w Bostonie[2]. Rząd brytyjski stanowczo zaprotestował przeciw takiemu działaniu i, pomimo sprzeciwu sekretarza stanu Williama Sewarda, prezydent Abraham Lincoln nakazał zwolnić więźniów[2]. Po tym wydarzeniu, pełnił jeszcze funkcje dyplomatyczne w Paryżu i Frankfurcie[2]. Po kapitulacji Roberta Lee, Slidell mieszkał w Paryżu, a po zakończeniu wojny francusko-pruskiej przeniósł się do Londynu[2]. Zmarł 9 lipca 1871 w Cowes[1].