Joe Walsh (amerykański polityk)
Joe Walsh (ur. 27 grudnia 1961 w North Barrington w Illinois) – amerykański polityk związany z Partią Republikańską i ruchem TEA Party, Członek Izby Reprezentantów w latach 2011–2013 i gospodarz programu radiowego The Joe Walsh Show.
 Joe Walsh (2011) zdjęcie z bazy internetowej Kongresu Stanów Zjednoczonych | |
| Data i miejsce urodzenia |
27 grudnia 1961 |
|---|---|
| Członek Izby Reprezentantów z 8. okręgu Illinois | |
| Okres |
od 3 stycznia 2011 |
| Przynależność polityczna | |
| Małżonek |
Laura Walsh (była żona) |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Życiorys
edytujWczesne życie i wykształcenie
edytujUrodził się 27 grudnia 1961 we wsi North Barrington w hrabstwie Lake w stanie Illinois[1]. Wychowywał się wraz z ośmiorgiem rodzeństwa[2].
W 1985[1] ukończył studia na wydziale filologii angielskiej na Uniwersytecie Iowa i zdobył tytuł naukowy Bachelor’s Degree[2]. W 1991[1] ukończył studia na wydziale polityki publicznej na Uniwersytecie Chicagowskim i uzyskał tytuł Master of Public Policy[2].
W młodości pracował jako pracownik socjalny[2].
Członek Izby Reprezentantów
edytujW 1996 bezskutecznie ubiegał się o miejsce w Izbie Reprezentantów z ramienia Partia Republikańskiej[1]. W 2010 z ramienia tej samej partii i wspierany przez ruch TEA Party wygrał wybory do Izby w 112. Kongresie Stanów Zjednoczonych[3]. Niespełna 290 głosami pokonał kandydatkę Demokratów Melisę Bean[4]. Jego kadencja trwała od 3 stycznia 2011 do 3 stycznia 2013. Bezskutecznie ubiegał się o reelekcję w 2012[1], przegrywając z Demokratką Tammy Duckworth[4].
Gospodarz programu radiowego The Joe Walsh Show
edytujPo zakończeniu kariery politycznej pracował jako konserwatywny gospodarz programu radiowego The Joe Walsh Show. Krytykował w nim prezydenturę Baracka Obamy i wspierał oraz promował ubiegającego się w 2016 o stanowisko prezydenta Stanów Zjednoczonych Donalda Trumpa[4]. Po objęciu przez Trumpa urzędu, Walsh z czasem zaczął zarzucać mu niezdolność do sprawowania urzędu, niekompetencję oraz napady złości[3].
Udział w prawyborach prezydenckich w 2020
edytuj25 sierpnia 2019 ogłosił w programie telewizyjnym ABC This Week, że zamierza wziąć udział w wyborach prezydenckich w 2020 i kandydować w prawyborach Partii Republikańskiej przeciwko prezydentowi Donaldowi Trumpowi, który zapowiedział ubieganie się o reelekcję z ramienia tej samej partii. Ogłaszając swoją kandydaturę, Walsh wspomniał także, że czuje się odpowiedzialny za stworzenie Trumpa, i że nie kandyduje jako przedstawiciel centrum, ale prawicy oraz na gruncie moralnym[3].
W pierwszym głosowaniu, w stanie Iowa, zajął trzecie miejsce. Po tym zdecydował zrezygnować z dalszej kampanii wyborczej. Zadeklarował jednak, że nadal uważa Donalda Trumpa za największe wówczas zagrożenie dla Stanów Zjednoczonych i zrobi wszystko, by go powstrzymać, włącznie z popieraniem kandydata Partii Demokratycznej, jeśli będzie trzeba. Kandydatura Walsha miała być w odczuciu jego samego szansą na to, żeby prezydentem został jednak Republikanin[5].
Życie prywatne
edytujKrótko po tym, jak został członkiem Izby Reprezentantów w 2011, media nagłośniły jego problemy związane z byłą żoną, Laurą Walsh, z którą rozwiódł się w 2012. Laura Walsh złożyła pozew, w którym twierdziła, że jej były mąż był winien 117 437 dolarów amerykańskich zaległych alimentów[4].
Z drugą żoną Helen Walsh ma pięcioro dzieci[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e WALSH, Joe – Biographical Information [online], Biblioteka Kongresu [dostęp 2019-08-29] (ang.).
- ↑ a b c d e Biography [online], Walsh.house.gov, 5 maja 2011 [dostęp 2019-08-29] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-05] (ang.).
- ↑ a b c „Nie chcę, żeby on wygrał”. Republikanin Joe Walsh rzuca wyzwanie Trumpowi [online], TVP Info, 26 sierpnia 2019 [dostęp 2019-08-29] (pol.).
- ↑ a b c d Joanna Trzos, Joe Walsh staje w szranki wyborcze z prezydentem Trumpem [online], Infolinia.com, 28 sierpnia 2019 [dostęp 2019-08-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-29] (pol.).
- ↑ Veronica Stracqualursi, Joe Walsh ends Republican primary challenge against Trump [online], CNN, 7 lutego 2020 [dostęp 2020-02-18] (ang.).