Joanna Szczęsna
Joanna Szczęsna (ur. 2 grudnia 1949 w Łodzi) – polska dziennikarka, reporterka i pisarka, działaczka opozycji demokratycznej w okresie PRL.
| Data i miejsce urodzenia |
2 grudnia 1949 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarka, reporterka, pisarka |
| Alma Mater | |
| Pracodawca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.jpg)
Życiorys
edytujStudiowała na Uniwersytecie Łódzkim. Od 1968 związana z opozycją demokratyczną. W trakcie wydarzeń marcowych w tymże roku uczestniczyła w strajku okupacyjnym na UŁ. Później działała w niejawnej organizacji Ruch, redagowała podziemny biuletyn „Informator”. Po rozbiciu tej grupy w lipcu 1970 została aresztowana (na okres do kwietnia 1971), skazano ją na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i usunięto z uczelni.
W 1976 ukończyła polonistykę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Rok wcześniej podjęła pracę w Rozgłośni Harcerskiej. Związana od 1976 Komitetem Obrony Robotników i następnie Komitetem Samoobrony Społecznej „KOR”. Zajmowała się dystrybucją prasy niezależnej, pisywała w „Biuletynie Informacyjnym KSS „KOR””. W maju 1977 uczestniczyła w pierwszej zorganizowanej przez środowisko KOR-u głodówce w kościele św. Marcina w Warszawie[1]. Od tegoż roku do 1980 objęta zakazem pracy w szkolnictwie. W sierpniu 1980 brała udział w strajku w Stoczni Gdańskiej, współtworzyła Agencję Prasową Solidarności „AS” przy Regionie Mazowsze NSZZ „Solidarność”. Od powstania związana z „Tygodnikiem Mazowsze”, przygotowywała pierwszy numer, który nie wyszedł w związku z wprowadzeniem stanu wojennego. W 1982 współorganizowała podziemny „TM”, w którym publikowała do 1989[2]. Pozostawała wówczas w ukryciu, w lipcu 1982 została zatrzymana i następnie aresztowana, zwolniono ją w październiku tego samego roku. W późniejszych latach zatrzymywana przez funkcjonariuszy państwowych i poddawana rewizjom.
W roku akademickim 1989/1990 była stypendystką Programu Fulbrighta na Uniwersytecie Stanforda[3]. Od 1989 zawodowo związana z „Gazetą Wyborczą”.
Wspólnie z Anną Bikont jest autorką książek: Pamiątkowe rupiecie, przyjaciele i sny Wisławy Szymborskiej (1997), Limeryki, czyli O plugawości i promienistych szczytach nonsensu (1998), Epitafia, czyli Uroki roztaczane przez niektóre zwłoki (1998), a także publikacji Lawina i kamienie. Pisarze wobec komunizmu (2006). Za tę ostatnią obie autorki uhonorowano w 2007 Nagrodą Wielką Fundacji Kultury[4].
Odznaczenia
edytujW 1999 otrzymała odznakę Zasłużony Działacz Kultury. W 2006 prezydent Lech Kaczyński odznaczył ją Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Grzegorz Waligóra: Głodówka w kościele św. Marcina w Warszawie. encysol.pl. [dostęp 2024-08-01].
- ↑ Szczęsna, Joanna. wyborcza.pl, 8 grudnia 2006. [dostęp 2011-05-15].
- ↑ Joanna Szczesna. fulbrightscholars.org. [dostęp 2024-08-01]. (ang.).
- ↑ Anna Bikont i Joanna Szczęsna laureatkami Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury. wp.pl, 2 stycznia 2007. [dostęp 2011-05-15].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 września 2006 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2006 r. nr 84, poz. 848).
Bibliografia
edytuj- Beata Losson: Joanna Szczęsna. encysol.pl. [dostęp 2024-08-01].