Jewgienij Wielichow

Jewgienij Pawłowicz Wielichow (ros. Евге́ний Па́влович Ве́лихов, ur. 2 lutego 1935 w Moskwie) – radziecki i rosyjski fizyk teoretyczny, Bohater Pracy Socjalistycznej (1985), Bohater Pracy Federacji Rosyjskiej (2020).

Jewgienij Wielichow
Ilustracja
Jewgienij Wielichow (2011)
Państwo działania

ZSRR, Rosja

Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1935
Moskwa

profesor
Specjalność: fizyka atomowa
Alma Mater

Moskiewski Uniwersytet Państwowy im. M.W. Łomonosowa

Wiceprezydent
Akademia

Akademii Nauk ZSRR/Rosyjskiej Akademii Nauk

Okres spraw.

1978–1996

Dyrektor / Prezydent
Instytut

Instytutu Energii Atomowej im. Kurczatowa / Rosyjskiego Centrum Naukowego „Instytut Kurczatowski”

Okres spraw.

od 1989

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Federacji Rosyjskiej Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Państwowa Nagroda Federacji Rosyjskiej w dziedzinie nauki i techniki Nagroda Leninowska Nagroda Państwowa ZSRR
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” I klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” II klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Męstwa (Federacja Rosyjska) Order Przyjaźni Narodów Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina) Złote Promienie ze Wstęgą Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia)

Życiorys

edytuj

Urodzony w rodzinie inżyniera, w 1958 ukończył studia na Wydziale Fizycznym Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego, od 1961 pracował w Instytucie Energii Atomowej im. Kurczatowa, gdzie od 1962 kierował oddziałem, później laboratorium i został zastępcą dyrektora instytutu. Od 1968 profesor katedry fizyki atomowej, fizyki plazmy i mikroelektroniki Wydziału Fizycznego Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego, w latach 1973-1988 kierownik katedry, od 26 listopada 1968 członek korespondent, a od 26 listopada 1974 akademik Akademii Nauk ZSRR. W latach 1978–1996 wiceprezydent Akademii Nauk ZSRR/Rosyjskiej Akademii Nauk, w latach 1971–1978 dyrektor filii Instytutu Energii Atomowej – Laboratorium Magnetycznego Akademii Nauk ZSRR w Troicku. W 1972 założył katedrę energetyki plazmowej w Moskiewskim Instytucie Fizyczno-Technicznym. W 1976 założył i został dziekanem Wydziału Problemów Fizyki i Energetyki w Moskiewskim Instytucie Fizyczno-Technicznym, od 1986 był jego kierownikiem naukowym, między 1989 a 1991 dyrektor Instytutu Energii Atomowej im. Kurczatowa, od 1992 prezydent Rosyjskiego Centrum Naukowego „Instytut Kurczatowski”.

Uchwałą Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 1 lutego 1985 „za wielkie zasługi dla rozwoju nauki fizycznej, szkolenia kadr naukowych i w związku z 50. rocznicą urodzin” otrzymał tytuł Bohatera Pracy Socjalistycznej.

Autor ponad 200 publikacji naukowych oraz wielu wynalazków i odkryć. Zajmował się m.in. fizyką plazmy niskotemperaturowej, hydrodynamiką magnetyczną, problemami kontrolowanej syntezy termojądrowej. Członek kolegium redakcyjnego pisma „Nauka w Rossii”.

W latach 1986–1989 zastępca członka, a między 1989 a 1990 członek KC KPZR. W latach 1980–1985 członek Rady Najwyższej RFSRR, również w latach 1984–1989 deputowany do Rady Najwyższej ZSRR XI kadencji.

Odznaczenia i nagrody

edytuj

I inne.

Bibliografia

edytuj