Jerzy Szularz
Jerzy Szularz (ur. 17 czerwca 1924 w Warszawie, zm. 7 maja 2005 tamże[1][2]) – polski piłkarz, grający na pozycji napastnika, bądź lewego pomocnika.
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Kariera sportowa
edytujJerzy Szularz piłkarską karierę rozpoczynał w wieku 15 lat w Orkanie Warszawa. Pierwszy sezon, w którym miał wziąć udział w barwach tego klubu, ruszył w sierpniu 1939. Z powodu wybuchu II wojny światowej nie dokończono go. W trakcie działań wojennych angażował się w działalność konspiracyjną w Armii Krajowej[3], walczył w powstaniu warszawskim, w szeregach Batalionu „Czata 49”. Został ranny 6 września 1944, Warszawę opuścił z ludnością cywilną, był osadzony w Dulagu 121 Pruszków[4][5].
Po zakończeniu działań wojennych brał udział w pierwszym meczu w wyzwolonej Warszawie: Polonia – Okęcie, w barwach Okęcia. Potem zaliczył jeszcze epizod w Warszawiance, a następnie został zawodnikiem Polonii. Wraz z nią w sezonie 1946 zdobył mistrzostwo Polski[6][7], które było wielką sensacją – pierwsze powojenne Mistrzostwo Polski w piłce nożnej zdobyła drużyna ze zrujnowanego miasta, zespół bez stadionu, trenera i pieniędzy[8]. W meczach eliminacyjnym strzelił trzy bramki, w turnieju finałowym - siedem bramek[1][4]. W latach 1948–1952 występował w barwach Polonii w rozgrywkach I ligi, w 78 meczach zdobył 21 bramek[1].
W sezonie 1952 Szularz wraz z Polonią sięgnął po Puchar Polski[9]. W finale tych rozgrywek, jego zespół pokonał 1:0 lokalnego rywala – Legię Warszawa – a on zaliczył asystę przy golu Zdzisława Wesołowskiego[2].
Również w 1952 spadł z Polonią do II ligi, w rozgrywkach II ligi strzelił w sezonach 1953 i 1954 co najmniej 17 bramek w 35 meczach[4]. W warszawskiej drużynie zakończył piłkarską karierę w 1955, w rozgrywkach III ligi[4].
Po zakończeniu kariery piłkarskiej zajął się pracą trenerską. Najpierw szkolił młodzież w Polonii Warszawa. W czerwcu 1958 został trenerem zespołu seniorów i wprowadził go do II ligi, w sezonie 1959 zajął z drużyną 7. miejsce w grupie północnej II ligi, a od stycznia 1960 zastąpił go Edward Brzozowski[4]
Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Wolskim[10].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Andrzej Gowarzewski Mistrzostwa Polski. Ludzie 1945-1962 (tom 53 Encyklopedii piłkarskiej), wyd. gia, Katowice 2017, s. 188
- ↑ a b Zmarł Jerzy Szularz. sport.pl. [dostęp 2010-04-18]. (pol.).
- ↑ Historia. ksppolonia.pl. [dostęp 2010-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 października 2010)]. (pol.).
- ↑ a b c d e Andrzej Gowarzewski Polonia, Warszawianka, Gwardia. Prawdziwa historia trzech klubów (tom 7 Kolekcji klubów), wyd. gia, Katowice 2003, s. 44, 59, 102, 269
- ↑ Jerzy Szularz w bazie powstańców warszawskich
- ↑ Mistrzostwa Polski 1920 - 2009. 90minut.pl. [dostęp 2010-04-17]. (pol.).
- ↑ Historia. ksppolonia.pl. [dostęp 2010-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 października 2010)]. (pol.).
- ↑ Dzieci Warszawy, czyli drużyna z gruzów Mistrzem Polski. czarnekoszule.pl. [dostęp 2010-04-17]. (pol.).
- ↑ Poland - Full Cup History. rsssf.com. [dostęp 2010-04-18]. (pol.).
- ↑ PAMIĘTAJMY O TYCH, KTÓRZY JUŻ ODESZLI - GROBY POLONISTÓW. kspolonia.pl. [dostęp 2020-05-22].