Jerzy Skoczyński
Jerzy Mieczysław Skoczyński (ur. 15 lipca 1906 w Nowotańcu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 lipca 1906 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1929–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu ckm |
| Główne wojny i bitwy | |
Życiorys
edytuj
Jerzy Mieczysław Skoczyński urodził się 15 lipca 1906 w Nowotańcu jako syn Romana Skoczyńskiego (1876-1932, żołnierz, działacz ludowy) i Marii z domu Pocałuń; miał siostrę Marię Danutę (ur. 1908)[1]. Po 1918 zamieszkiwał z rodziną przy ul. ulicy Bartosza Głowackiego w Sanoku[2]. W 1928 ukończył II Państwowe Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Samborze.
Po maturze został powołany do służby wojskowej, po roku ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie w 1930. Praktykę odbywał w 7 batalionie saperów. Został przeniesiony do rezerwy i rozpoczął studia na politechnice, lecz przerwał je i wstąpił do wojska. Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Komorowie 15 sierpnia 1932 i wówczas został awansowany do stopnia podporucznika. Otrzymał przydział do 38 pułku piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu i służył tam na stanowisku dowódcy plutonu ckm. Został awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935. Od czerwca 1936 służył w Korpusie Ochrony Pogranicza w batalionie KOP „Łużki” jako dowódca strażnicy Ćwiecino-Głębokie.
Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej został przydzielony do 3 pułku piechoty KOP i został dowódcą kompanii. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września został aresztowany przez Sowietów w rejonie Augustowa, po czym był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Stamtąd nadesłał kartkę pocztową do bliskich. Na wiosnę 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 585 (przy zwłokach odnaleziono nieśmiertelnik)[3][4].
Jego żoną była Mirosława, z którą miał syna Lesława.
Upamiętnienie
edytujPodczas „Jubileuszowego Zjazdu Koleżeńskiego b. Wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej Matury” 21 czerwca 1958 jego nazwisko zostało wymienione w apelu poległych w obronie Ojczyzny w latach 1939-1945[5] oraz na ustanowionej w budynku gimnazjum tablicy pamiątkowej poświęconej poległym i pomordowanym absolwentom gimnazjum[6] (podany jako major dyplomowany).
W 1962 został upamiętniony na tablicy Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku.
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[8].
10 września 2010 w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” Jerzemu Skoczyńskiemu poświęcono Dąb Pamięci przy Szkole Podstawowej im. Marii Konopnickiej w Pisarowcach (mieszczącej się w tamtejszym byłym dworze) niedaleko rodzinnego Nowotańca[9].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Nowotaniec Baptisms, Volume V, 1900 – 1946. semanchuk.com. [dostęp 2019-03-05]. (ang.).
- ↑ Państwowe Gimnazjum Wyższe w Sanoku. Katalog główny, Rok 1918/1919. s. 76.
- ↑ Katyń według źródeł niemieckich - 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-04-10].
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 148. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Józef Stachowicz: Diariusz zjazdu. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 68.
- ↑ Zjazd w fotografii. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 231.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].
- ↑ KATYŃ …ocalić od zapomnienia – Dęby Pamięci w Pisarowcach. zhp.pl, 28 września 2010. [dostęp 2014-04-23].
Bibliografia
edytuj- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 568. [dostęp 2014-04-07].
- Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 59.
- Jerzy Skoczyński. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-04-29].