Jerzy Markiewicz

polski prawnik, historyk publicysta

Jerzy Jan Markiewicz (ur. 2 marca 1928 w Biłgoraju, zm. 3 marca 2015 w Lublinie[1]) – polski prawnik, doktor habilitowany nauk prawnych, historyk, publicysta, żołnierz AK (ps. Junior).

Jerzy Markiewicz
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

2 marca 1928
Biłgoraj

Data i miejsce śmierci

3 marca 2015
Lublin

Doktor habilitowany nauk prawnych
Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Doktorat

1968
UMCS

Habilitacja

1981
UMCS

Nauczyciel akademicki
uczelnia

Katedra Prawa Sądowego Polski na Tle Powszechnym Wydziału Zamiejscowego Nauk Prawnych i Ekonomicznych w Tomaszowie Lubelskim KUL

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Armii Krajowej Krzyż Partyzancki
Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny” Odznaka pamiątkowa Akcji „Burza”

Życiorys

edytuj

Syn Jana i Heleny z Modrzejewskich. W 1951 uzyskał tytuł magistra prawa na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1968 otrzymał stopień doktora nauk prawnych na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. Od 1981 doktor habilitowany nauk humanistycznych UMCS. 15 czerwca 2001 został mianowany profesorem nadzwyczajnym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i objął kierownictwo nad Katedrą Prawa Sądowego Polski Na Tle Powszechnym Wydziału Zamiejscowego Nauk Prawnych i Ekonomicznych w Tomaszowie Lubelskim.

W latach 1955–2001 wykonywał zawód adwokata, do 1958 w Lublinie a następnie do 30 września 2001 w Biłgoraju. Pełnił funkcję kierownika Zespołu Adwokackiego, dziekana Okręgowej Rady Adwokackiej w Lublinie i członka Naczelnej Rady Adwokackiej w Warszawie.

Członek kilku towarzystw naukowych i wieloletni członek Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Warszawie i Okręgowej w Lublinie. Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Uczelnianego PZPR na UMCS[2].

Autor ponad 150 pozycji naukowych i publicystycznych z dziedziny historii najnowszej. Prace te w szczególności dotyczą dziejów Południowej Lubelszczyzny a zwłaszcza Zamojszczyzny oraz polskiego podziemia partyzanckiego na tych terenach w latach lat 1939–1945.

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzancki, odznaką „Akcja Burza” i odznaką „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”, złotą odznaką adwokatury PRL[3].

Żonaty z Teresą (dwóch synów). Pochowany na cmentarzu komunalnym na Majdanku[3] (kwatera S7K2-9-16)[4].

 
Grób Jerzego Markiewicza na cmentarzu komunalnym na Majdanku

Publikacje

edytuj
  • Nie dali ziemi skąd ich ród, Lublin 1967;
  • Partyzancki kraj, Lublin 1980;
  • Paprocie zakwitły krwią partyzantów, Lublin 1987
  • O wielkich bitwach w Puszczy Solskiej w czerwcu 1944 roku, Warszawa 1962
  • Odpowiedzialność zbiorowa ludności polskiej powiatu biłgorajskiego podczas okupacji hitlerowskiej
  • Bataliony Chłopskie w obronie Zamojszczyzny
  • Bitwy pod Wojdą, Zaborecznem i Różą, 1957
  • Powstanie Zamojskie 1942–1943, Lublin 2004
  • Powiatowa Delegatura Rządu Rzeczypospolitej Polskiej w Biłgoraju 29 VII 1944 – 8 VIII 1944 r., Biłgoraj 2006.
  • Szkoły partyzanckiej walki. O szkoleniu wojskowym w Batalionach Chłopskich., Warszawa 1979 (praca habilitacyjna)
  • Przestępstwa przeciwko rodzinie w Kodeksie Karzącym Królestwa Polskiego z 1918 roku, Lublin 2006,
  • Znaczenie badań nad przysłowiami dla nauk społeczno–prawnych, Lublin 1956.
  • Dzieje Biłgoraja, Lublin 1985.

Przypisy

edytuj
  1. Zmarł współautor "Dziejów Biłgoraja" [online], bilgorajska.pl [dostęp 2021-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-02].
  2. Dorota Gałaszewska-Chilczuk, Miejsce partii komunistycznej na "czerwonym" Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w latach 1944-1989, Pamięć i Sprawiedliwość 2008, Tom 7 , Numer 2 (13), s. 269
  3. a b Prof. Jerzy Markiewicz [online], Nowa Gazeta Biłgorajska, 2 października 2017 [dostęp 2021-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-30].
  4. Jerzy Markiewicz. cmentarze.lublin.eu. [dostęp 2019-05-28].

Bibliografia

edytuj