Jerzy Makarczyk
Jerzy Michał Makarczyk[1] (ur. 24 lipca 1938 w Warszawie) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, specjalista w zakresie prawa międzynarodowego publicznego, wiceminister spraw zagranicznych. Pierwszy polski sędzia w Europejskim Trybunale Praw Człowieka (1992–2002) i Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej (2004–2009).
| Data i miejsce urodzenia |
24 lipca 1938 |
|---|---|
| Polski sędzia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka | |
| Okres |
od 1992 |
| Następca | |
| Polski sędzia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej | |
| Okres |
od 11 maja 2004 |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUkończył studia prawnicze, uzyskiwał następnie stopnie naukowe doktora (1966 w Instytucie Nauk Prawnych PAN[2]) i doktora habilitowanego. W 1989 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. Zawodowo związany z uczelniami polskimi i zagranicznymi. Był wykładowcą na University of Oxford (1985), a w 1988 profesorem na International Christian University w Tokio[3][4]. W Polsce pracował w Instytucie Nauk Prawnych PAN oraz w Katedrze Administracji i Nauk Prawnych Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego.
Został członkiem krajowych i międzynarodowych towarzystw naukowych, zajmujących się prawem międzynarodowym, europejskim i prawami człowieka. Od 1989 do 1992 zajmował stanowisko podsekretarza stanu i następnie sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Zajmował się w tym okresie weryfikacją kadr, pełnił funkcję negocjatora ze strony polskiego rządu w sprawie wycofania wojsk radzieckich z terytorium RP. Był też przewodniczącym krajowej delegacji w ramach Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Orzekał jako sędzia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (1992–2002). Następnie doradzał prezydentowi Aleksandrowi Kwaśniewskiemu w zakresie polityki zagranicznej i praw człowieka (2002–2004).
11 maja 2004 został pierwszym polskim sędzią w Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Kadencję zakończył 6 października 2009, kiedy zastąpił go profesor Marek Safjan.
W wyborach do Senatu w 2011 startował z okręgu wałbrzyskiego z ramienia KWW Rafał Dutkiewicz. Otrzymał 16 573 głosów (14,42%), co stanowiło trzeci wynik w tym okręgu[5][6].
Odznaczenia
edytujW 2011, za wybitne zasługi dla transformacji ustrojowej Polski, za kształtowanie demokratycznych zasad państwa prawa, za osiągnięcia w działalności państwowej i publicznej, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1][7].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 maja 2011 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 780).
- ↑ Przewody doktorskie, Instytut Nauk Prawnych PAN [zarchiwizowane 2023-05-10].
- ↑ Yearbook of the European Convention on Human Rights, Lejda: Martinus Nijhoff Publishers, 1992, s. 109 [dostęp 2019-06-12] (ang.).
- ↑ Ten new members of the Court of Justice of the European Communities [online], europa.eu, 11 maja 2004 [dostęp 2019-06-12] (ang.).
- ↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 11 października 2011 r. o wynikach wyborów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 9 października 2011 r. (Dz.U. z 2011 r. nr 218, poz. 1295).
- ↑ Katarzyna Żaczkiewicz-Zborska, Jerzy Makarczyk kontra Aleksander Pociej [online], Prawo.pl, 5 sierpnia 2011 [dostęp 2024-04-17].
- ↑ Ordery dla przedstawicieli rządów okresu transformacji, prezydent.pl, 3 czerwca 2011 [zarchiwizowane 2014-10-15].
Bibliografia
edytuj- Byli członkowie [online], europa.eu [dostęp 2011-08-20].
- Tadeusz Kosobudzki, MSZ od A do Z. Ludzie i sprawy Ministerstwa Spraw zagranicznych w latach 1990–1995, Warszawa: Wydawnictwo'69, 1997, s. 151–152, ISBN 83-86244-09-7.