Jerzy Kurcyusz
Jerzy Kurcyusz (ur. 12 października 1907 w Łomży[1], zm. 25 listopada 1988) – polski polityk, adwokat, doktor prawa.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
prawnik |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujStudiował na Wydziale Prawa UW. Działał w Bratniej Pomocy UW, a w 1931 roku z ramienia Związku Akademickiego Młodzież Wszechpolska został wybrany na stanowisko jej prezesa. Jednocześnie należał do władz Stronnictwa Narodowego i Obozu Wielkiej Polski z racji prezesury w Radzie Naczelnej MW. Po rozłamie w środowisku narodowym w 1934 roku znalazł się w kręgu działaczy ONR, następnie należał do gremiów przywódczych ONR „ABC”. Pod koniec 1936 roku wszedł w skład Komitetu Politycznego Organizacji Polskiej i należał do najwyższych władz tej organizacji. W okresie 1936–1937 brał udział w rozmowach na temat porozumienia się ONR „ABC” z obozem piłsudczyków. W 1938 roku startując do Rady Miasta Warszawy z ramienia komitetu wyborczego Ruchu Narodowo-Radykalnego został do niej wybrany. W momencie wybuchu wojny, mimo zwolnienia z obowiązku służby wojskowej z racji słabego wzroku, zgłosił się na ochotnika do wojska. Nie został przyjęty z powodu braku broni i pełnił służbę w Straży Obywatelskiej w Warszawie. Pod koniec 1939 roku podjął decyzję wyjazdu do Francji jako wysłannik kół ONR. Po przybyciu przez Węgry do Francji został skierowany przez generała Władysława Sikorskiego do prowadzenia łączności cywilnej pomiędzy rządem emigracyjnym a okupowanym krajem.
W 1947 podjął decyzję o wyjeździe na stałe do Polski. Pracował jako radca prawny, później prowadził w Katowicach praktykę adwokacką. W 1968 obronił pracę doktorską Wewnątrzzakładowy tryb załatwiania spraw dotyczących wypadków przy pracy napisaną pod kierunkiem Andrzeja Stelmachowskiego[2]. W latach osiemdziesiątych wspierał opozycję demokratyczną. Był m.in. doradcą działaczy NSZZ „Solidarność” i obrońcą w procesach politycznych.
Życie prywatne
edytujJego pierwszą żoną była córka prezydenta Warszawy Zygmunta Słomińskiego - Helena, z którą się rozstał. Przed wojną wywołał skandal, wdając się w romans z Marią Rutkowską, żoną Tadeusza (siostra Anny Sucheni Grabowskiej). Z Marią pobrali się w 1947[3][4].
Odznaczenia
edytujW 2006, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej, został odznaczony pośmiertnie przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Jerzy Kurcyusz – Encyklopedia Solidarności [online], www.encysol.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
- ↑ Uniwersytet Wrocławski. Wydział Prawa i Administracji; Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii. Wykaz doktoratów 1945-2010
- ↑ D. Węgrzyn, Dzieje pewnego werbunku. UB wobec Jerzego Kurcyusza w latach 1947-1956, „Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944-1989”, 2007, nr 1 (5), s. 137.
- ↑ K. Jóźwik, Maria Rutkowska-Kurcyuszowa (1910-2000), [w:] Słownik biograficzny polskiego obozu narodowego, red. K. Kawęcki, t. 2, Warszawa 2021, s. 252-253.
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807
Bibliografia
edytuj- Arkadiusz Meller, Patryk Tomaszewski: ŻYCIE I ŚMIERĆ DLA NARODU! Antologia myśli narodowo-radykalnej z lat trzydziestych XX wieku. Warszawa: Prohibitia, 2011. ISBN 978-83-61344-20-9.
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności.