Jerzy Korolec
Jerzy Bartłomiej Korolec (ur. 24 sierpnia 1933 w Warszawie, zm. 29 sierpnia 2000 tamże)[1] – polski historyk, filozof, profesor, ambasador RP w Słowacji (1993–1997).
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 sierpnia 1933 |
| Data i miejsce śmierci |
29 sierpnia 2000 |
| Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia filozofii średniowiecznej | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1962 |
| Habilitacja |
1973 |
| Profesura |
1984 – nadzwyczajny |
| Wykładowca, naukowiec | |
| Jednostka | |
| Konsul Generalny RP w Bratysławie | |
| Okres spraw. |
1991–1993 |
| Następca |
przekształcenie w ambasadę |
| Ambasador RP w Słowacji | |
| Okres spraw. |
1993–1997 |
| Poprzednik |
nowe stanowisko |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUkończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1950)[2][3]. Absolwent studiów filozoficznych oraz historycznych na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Przez całe zawodowe życie związany z Instytutem Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk, gdzie był profesorem i, od 1991, kierownikiem Zakładu Historii Filozofii Starożytnej i Średniowiecznej. Jeden z pierwszym wypromowanych w tym instytucie doktorów (rozprawa „Compendium divinorum” Heimeryka de Campo w rkp. BJ 965, 1962). W 1973 habilitował się na podstawie książki Filozofia moralna Jana Burydana. Paryski wzór krakowskich dysput z zakresu „Etyki” w pierwszej połowie XV wieku. W 1984 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1991 profesora zwyczajnego.
Był założycielem i długoletnim redaktorem naczelnym „Mediaevalia Philosophica Polonorum”, a także „Materiałów i Studiów Zakładu Historii Starożytnej i Średniowiecznej”. Prowadził badania naukowe nad rękopisami średniowiecznymi w Czechach oraz w Bibliotece Jagiellońskiej. Przebywał na stażach naukowych we Francji, Belgii, Niemczech oraz Pradze. Utrzymywał kontakty z paryskim Institut de recherche et d'histoire des textes.
Dorobek naukowy Jerzego Korolca liczy ponad 70 pozycji bibliograficznych poświęconych głównie filozofii późnego średniowiecza oraz edycji tekstów z tego okresu. Napisał monografie poświęcone myślicielom Pragi i Krakowa z XIV i XV wieku oraz rękopisom powstałym w ich kręgu. Był jednym z pionierów badań nad myślą tego okresu w Polsce i Czechach. Główne jego zainteresowania badawcze koncentrowały się wokół rękopisów zawierających komentarze do pism Arystotelesa.
Od 1991 do 1997 kierował polską placówką dyplomatyczną w Bratysławie, najpierw jako konsul generalny, a od 1 stycznia 1993, po podziale Czechosłowacji, jako ambasador RP w Słowacji[4][5].
Odznaczony Orderem Podwójnego Białego Krzyża II klasy (1997) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w służbie dyplomatycznej (1997)[6].
Ojciec czwórki dzieci, w tym Marcina Korolca[7]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[1] (kwatera 19-5-4/5/6)[8].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Jerzy Bartłomiej Korolec [online], gazeta.pl, 13 września 2000 [dostęp 2019-02-11] (pol.).
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1950. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2022-05-27].
- ↑ Rozmowa Andrzeja Wernica z Wiesławem Żurawskim. „Wiadomości Historyczne: czasopismo dla nauczycieli”. Tom 22 (1979), Nr 2, s. 86, 1979. Warszawa: Polskie Towarzystwo Historyczne. ISSN 0511-9162.
- ↑ 25. rocznica nawiązania stosunków polsko-słowackich [online], bratyslawa.msz.gov.pl [dostęp 2019-02-11].
- ↑ Malgorzata Wojcieszyňska, Veľvyslanec Poľskej republiky v SR prof. Jerzy Korolec v týchto dňoch končí svoju diplomatickú misiu [online], www.sme.sk, 17 lutego 1997 [dostęp 2019-02-11] (słow.).
- ↑ Nadanie orderów – Prawo.pl [online], prawo.pl [dostęp 2019-02-11].
- ↑ Dave Keating, Marcin Korolec – Persistent Pole [online], POLITICO, 6 listopada 2013 [dostęp 2019-02-11].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: PRUSZYŃSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-01].
Bibliografia
edytuj- Tadeusz Kosobudzki: MSZ od A do Z. Ludzie i sprawy Ministerstwa Spraw zagranicznych w latach 1990-1995. Warszawa: Wydawnictwo'69, 1997, s. 118. ISBN 83-86244-09-7.
- Prof. dr hab. Jerzy B. Korolec, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-02-11].
- Juliusz Domański: Jerzy Bartłomiej Korolec, 24 août 1933 – 29 août 2000, „Mediaevalia Philosophica Polonorum”, 34 (2001), s. 7–9.
- Antoni Krawczyk, Wokół książki „Jerzy B. Korolec: Wolność Cnota Praxis”. Wybór i opracowanie Mikołaj Olszewski. Warszawa 2006, [w:] „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, R. 54/1: 2009, s. 191–200. Dostępne online.