Wikipedia

Jeffrey

Jeffrey – amerykańska tragikomedia filmowa z 1995 roku, nakręcona przez Christophera Ashleya na podstawie sztuki teatralnej z off-Broadwayu pod tym samym tytułem.

Jeffrey
Gatunek

komediodramat

Rok produkcji

1995

Data premiery

4 sierpnia 1995

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

92 min

Reżyseria

Christopher Ashley

Scenariusz

Paul Rudnick

Główne role

Steven Weber,
Michael T. Weiss,
Patrick Stewart,
Robert Klein

Muzyka

Stephen Endelman

Zdjęcia

Jeffrey J. Tufano

Scenografia

Andrew Baseman,
P. Michael Johnston

Montaż

Cara Silvermann

Produkcja

Mark Balsam,
Mitchell Maxwell,
Victoria Maxwell

Wytwórnia

The Booking Office
Workin' Man Films

Dystrybucja

Orion Pictures

Opis fabuły

edytuj

Jeffrey jest młodym nowojorskim aktorem, który musi zarabiać na życie jako kelner. W chwili wybuchu paniki z powodu AIDS w środowisku gejowskim Nowego Jorku, postanawia prowadzić dalsze życie bez seksu. Jednak tuż po podjęciu tej decyzji zakochuje się na siłowni w Stevie Howardzie, zabójczo przystojnym i czarującym barmanie. Gotowy dla Steve'a wycofać się ze swojego postanowienia, dowiaduje się, że jego wymarzony partner jest nosicielem wirusa HIV. Świat i marzenia Jeffreya zaczynają trząść się w posadach. Przyjaciele bohatera, Sterling i Darius, próbują namówić go, by jednak wytrwał w swoim postawieniu o życiu w celibacie i związaniu się ze Steve'em – co idealnie się uzupełniało. Związek partnerski z nosicielem wirusa HIV pozwoliłby Jeffreyowi pozostać wiernym swojemu postanowieniu o życiu bez seksu. Byłoby to szansą bezpiecznego spędzenia reszty życia z ukochanym mężczyzną. Również Darius, partner Sterlinga, jest chory na AIDS. Choroba zabija go w błyskawicznym tempie.

Jeffrey staje przed dylematem moralnym; boi się związku ze Steve'em. Zwraca się do katolickiego księdza o radę. Gdy w czasie spowiedzi ten dowiaduje się, że Jeffrey jest gejem, zamiast udzielić mu wsparcia duchowego, zwabia go do zakrystii i tam zaczyna się do niego dobierać. W czasie samotnego spaceru po mieście Jeffrey zostaje napadnięty przez trójkę homofobów, którzy traktują go z pogardą i biją go. Pobity, leżący na chodniku i majaczący Jeffrey w wizji widzi zakonnicę, Matkę Teresę, która jako jedyna zechciała pochylić się nad pobitym gejem.

Jeffrey jest poddany presji swoich znajomych tak dalece, że postanawia w końcu związać się ze Steve'em, z wszystkimi tego konsekwencjami.

Obsada

edytuj

Realizacja i wydanie filmu

edytuj

Jeffrey nakręcony został na terenie Nowego Jorku, między innymi w Central Parku na Manhattanie, a także oparty na kanwie sztuki off-broadwayowskiej pod tym samym tytułem z roku 1993. Sztukę i film napisał Paul Rudnick, obydwa dzieła wyreżyserował także Christopher Ashley. Swoją rolę z off-Broadwayu (postać charyzmatycznego geja Dariusa) w projekcie filmowym powtórzył aktor Bryan Batt[1]. Budżet, jaki posłużył twórcom do nakręcenia obrazu, do dziś pozostaje nieznany[2].

Światowa premiera filmu miała miejsce 4 sierpnia 1995 roku; wówczas Jeffrey spotkał się z ograniczoną dystrybucją na terenie rodzimych Stanów Zjednoczonych. Ponadto w USA 18 sierpnia tego roku jego reemisji podjęły się kina wielkomiejskie. Aż do końca 1998 film dystrybuowany był na terenie Afryki i Ameryki Południowej, Australii, Azji oraz przede wszystkim Europy[3]. W Polsce dnia 24 czerwca 2006 roku jego premierowej emisji podjęła się stacja telewizyjna Ale Kino![4].

Na samym tylko amerykańskim rynku filmowym projekt zainkasował łącznie 3 487 767 dolarów[2]. Zyski z dystrybucji filmu w 1995 zapewniły mu lokacje w następujących zestawieniach przebojów kinowych tego roku:

  • miejsce 164. na liście najlepiej zarabiających filmów box office'u,
  • m-ce 161. na liście filmów z najlepszymi zyskami komercyjnymi w weekend premierowy,
  • m-ce 80. na liście filmów o restrykcji wiekowej "R"[2].

Owe wyniki stanowią zadowalające osiągnięcie komercyjne, jeśliby wziąć pod uwagę fakt, iż film powstał jako produkcja niezależna.

Opinie

edytuj

Albert Nowicki (We'll Always Have the Movies) pisał:

"Film jest przyziemny, a Rudnick spogląda na dylematy bohaterów trzeźwym okiem. Nazwanie Jeffreya komediodramatem „gejowskim” byłoby niedopowiedzeniem. Konstrukcja projektu pozwala kolejnym postaciom prowadzić historię do przodu – umożliwia to „character-driven plot”. Protagoniści – dobrze przez nas poznani – zdobywają nasze serca. Co rusz burzona jest czwarta ściana (Jeffrey „rozmawia” z widzami niczym Carrie Bradshaw w pierwszym sezonie Seksu w wielkim mieście); za sprawą tego zabiegu przeżywamy konflikty emocjonalne bohaterów. Wewnętrzne zatargi Jeffreya są w zasadzie punktem wyjścia dla całej tragifarsy: decyzja mężczyzny o nieuprawianiu seksu koliduje z jego pociągiem do Steve’a, który w nas samych też ożywia jak najbardziej pozytywne uczucia. To mężczyzna męski, seksowny i pewny siebie – jego awansów nie da się zignorować. Steve – ścięty na Juliusza Cezara, zbudowany jak Dawid Michała Anioła – stanowi przeciwieństwo neurotycznego Jeffreya, ale ich związek jest bardzo romantyczny, a przy tym głęboki, bo naznaczony pewnym piętnem ostracyzmu. W finalnych scenach obaj panowie żegnają się ze swoimi obawami i całymi garściami, nawzajem biorą z siebie to, co najlepsze. Jest Jeffrey filmem o miłości – tej nieulękłej; o ryzyku i stawianiu czoła przeciwnościom. To projekt zabawny i krzykliwy, ale inteligentnie zwerbalizowany."[5]

Nagrody i wyróżnienia

edytuj
  • 1995, Deauville Film Festival:
    • nagroda Fun Radio Trophy (nagrodzony: Christopher Ashley)
    • nominacja do nagrody Grand Special Prize (Christopher Ashley)
  • 1996, American Comedy Awards, USA:
    • nominacja do nagrody American Comedy w kategorii najzabawniejszy aktor drugoplanowy w filmie kinowym (Nathan Lane)
  • 1996, Chlotrudis Awards:
    • nominacja do nagrody Chlotrudis w kategorii najlepszy film
    • nominacja do nagrody Chlotrudis w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy (Patrick Stewart)

Soundtrack

edytuj

Ścieżka dźwiękowa z filmu, zatytułowana Jeffrey: Original Motion Picture Soundtrack, wydana została nakładem wytwórni Varese Sarabande dnia 1 sierpnia 1995 roku i poprzedzała premierę filmu o cztery dni. Soundtrack, opublikowany na płytach kompaktowych, skomponował Stephen Endelman[6].

Lista utworów

edytuj
  1. "Jeffrey States His Case/On the Way to Your Heart" (1:00)
  2. "Jeffrey Rents an Apartment/Someone Who's Looking for Me" (1:49)
  3. "Sharon's Confession/The Gym" (3:51)
  4. "Jeffrey Sees Mother Theresa/Cocktails at Sterling's" (1:11)
  5. "Stay Till Morning" − Connie Petruk (4:50)
  6. "Who's Who/The Game Show" (0:50)
  7. "Helpless (I Don't Know What to Do Without You)" − Urbanized feat. Silvano (4:35)
  8. "Dave's Confession/Shopping for Answers" (1:15)
  9. "Someone Who's Looking for Me" − Nancy Ticotin (1:07)
  10. "Tim's Confession/On the Way to Your Heart" (1:10)
  11. "Jeffrey Phones Home" (1:21)
  12. "We're Livin' It Up" − Connie Petruk (1:28)
  13. "The Assault" (0:51)
  14. "Jeffrey's Confession/On the Way to Your Heart" − Nancy Lamott (1:48)
  15. "Jeffrey Learns a Lesson/Someone Who's Looking for Me" − Karen Mason (3:24)
  16. "Helpless (I Don't Know What to Do Without You)" (Dance Mix) − Urbanized feat. Silvano (8:09)

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Trivia for Jeffrey (1995). Internet Movie Database (IMDb). (ang.) [dostęp 2010-08-27]
  2. ↑ a b c Jeffrey (1995). Box Office Mojo. (ang.) [dostęp 2010-08-27]
  3. ↑ Release dates for Jeffrey (1995). Internet Movie Database (IMDb). (ang.) [dostęp 2010-08-27]
  4. ↑ Program tv: Jeffrey. alekino.pl. [dostęp 2010-08-27]
  5. ↑ Nowicki, Albert (2018-07-19). "'It’s still our party'. ('Jeffrey', 1995)". wellalwayshavethemovies.com. [dostęp 2018-07-20].
  6. ↑ "Amazon.com: Jeffrey: Original Motion Picture Soundtrack: Stephen Endelman: Music". Amazon.com. (ang.) [dostęp 2010-08-27]
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Jeffrey&oldid=72127139”