Jean Frédéric Lugeon (ur. 4 września 1898 w Chevilly w kantonie Vaud, zm. w 1976) – szwajcarski geofizyk, meteorolog, hydrolog, założyciel URSI - Szwajcarskiego Narodowego Komitetu (Union Radio-Scientifique Internationale), dyrektor Państwowego Instytutu Meteorologicznego w Polsce. Doktor honoris causa Politechniki Warszawskiej[1].

Jean Frédéric Lugeon
ilustracja
Państwo działania

 Szwajcaria

Data i miejsce urodzenia

4 września 1898
Chevilly (kanton Vaud)

Data śmierci

1976

Prof. dr inż. nauk technicznych
Specjalność: Meteorologia, hydraulika, hydrologia
Alma Mater

Uniwersytet w Lozannie

Doktorat

1927 – nauki techniczne

Nauczyciel akademicki

Życiorys

edytuj

W 1922 ukończył studia inżynierskie na Uniwersytecie w Lozannie. Następnie podjął pracę w szwajcarskim Instytucie Meteorologii, gdzie w latach 1945-1963 sprawował funkcję dyrektora. W 1927 na podstawie pracy dotyczącej bilansu hydraulicznego zapór akumulacyjnych, otrzymał tytuł doktora nauk technicznych o specjalności hydrauliki i hydrologii. Aby uzyskać jak najlepsze pomiary dla uzupełnienia mapy pogody w 1928 zorganizował wyprawę na Mont Blanc. W latach 1929–1935 sprawował funkcję wicedyrektora, a następnie dyrektora Państwowego Instytutu Meteorologicznego w Polsce. W 1932 zorganizował polską ekspedycję polarną na Wyspę Niedźwiedzią[2]. Współpracował z Janem Gurtzmanem i Czesławem Centkiewiczem[3]. W 1936 powrócił do Szwajcarii, gdzie objął stanowisko kierownika Szwajcarskiej Służby Meteorologicznej. W 1939 zorganizował i doprowadził do startu z Zuribergu dwóch pierwszych balonów z sondami. W 1942 został przewodniczącym grupy roboczej ds. radiosond Komisji Przyrządów Międzynarodowej Organizacji Meteorologicznej w Payerne. W 1950 i 1956, z sukcesem, udało mu się porównać dwa pierwsze zapisy radiosond. W 1951 dzięki pracy i wysiłkom przede wszystkim J.F.Lugeona, Genewa została wybrana na siedzibę Międzynarodowej Organizacji Meteorologicznej. Był współorganizatorem szwedzko-fińsko-szwajcarskiej wyprawy do Murchison Bay na Spitzbergenie[1]. J.F.Lugeon był założycielem, a następnie przewodniczącym i członkiem honorowym Szwajcarskiego Narodowego Komitetu URSI (Union Radio-Scientifique Internationale). W latach 1932–1963 sprawował funkcję przewodniczącego Komisji Elektryczności Atmosferycznej. W 1946 został profesorem tytularnym Politechniki w Zurychu. Tytuł doctora honoris causa nadała mu m.in. Politechnika Warszawska 1957[4].

Profesor Jean Frédéric Lugeon zmarł w 1976[1].

Stanowiska

edytuj
  • pracownik Szwajcarskiego Instytutu Meteorologii
  • 1945–1963 dyrektor Szwajcarskiego Instytutu Meteorologii
  • 1929–1935 wicedyrektor, dyrektor Państwowego Instytutu Meteorologii w Polsce
  • 1942 przewodniczący grupy roboczej ds. radiosond Komisji Przyrządów Międzynarodowej Organizacji Meteorologicznej w Payerne
  • 1932–1963 przewodniczący Komisji Elektryczności Atmosferycznej[1]

Członkostwa

edytuj

Prezes, członek wielu towarzystw naukowych m.in.

  • założyciel, przewodniczący i członek honorowy Szwajcarskiego Narodowego Komitetu URSI (Union Radio-Scientifique Internationale)[1]

Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia

edytuj
  • 1957 tytuł doctora honoris causa Politechniki Warszawskiej[4]

Działalność

edytuj
  • 1928 zorganizował wyprawę na Mont Blanc
  • 1932 zorganizował polską ekspedycję polarną na Wyspę Niedźwiedzią
  • 1939 zorganizował i doprowadził do startu z Zuribergu dwóch pierwszych balonów z sondami
  • Współorganizator szwedzko-fińsko-szwajcarskiej wyprawy do Murchison Bay na Spitzbergenie[1]

Ważne publikacje

edytuj

Był autorem 150 prac z geofizyki ogólnej, agrometeorologii i innych dziedzin.

Podczas pobytu w Polsce opublikował 54 prace w tym 11 w języku polskim[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Andrzej Ulmer: Doktorzy Honoris Causa Politechniki Warszawskiej. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2000, s. 73-74.
  2. Piotr Köhler. Osiemdziesięciolecie polskiej wyprawy na Wyspę Niedźwiedzią. „Biuletyn Polarny”. 17-18. s. 62-66. [dostęp 2015-06-29]. 
  3. Rafał Degiel. Jan Gurtzman, (1906-1942?) - Zaginiony polarnik i radiotechnik. „Rocznik Legionowski”. 9, s. 165-179, 2018. 
  4. a b Doktorzy honoris causa PW. pw.edu.pl. [dostęp 2011-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 stycznia 2012)].

Linki zewnętrzne

edytuj