Jastrzębi Karbik
Jastrzębi Karbik (słow. Jastrabí zárez[1]) – płytka przełęcz w środkowym fragmencie Jastrzębiej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Znajduje się we wschodniej grani najbardziej wysuniętego na wschód z Jastrzębich Kopiniaków – Skrajnego Jastrzębiego Kopiniaka – i oddziela jego wierzchołek od Jastrzębiej Czubki. Siodło jest położone tuż obok tego ostatniego wzniesienia[2].
 Jastrzębi Karbik pomiędzy podpisanymi Jastrzębią Czubką i Skrajnym Jastrzębim Kopiniakiem | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
 49°12′45,1″N 20°12′25,3″E/49,212528 20,207028
| |
Stoki północne opadają z przełęczy do Doliny Jagnięcej, południowe – do Doliny Jastrzębiej. Spod przełęczy zbiega do Doliny Jastrzębiej wybitna depresja kończąca się w rejonie Kopiniakowej Pościeli. Oddziela ona od siebie właściwą południową ścianę Skrajnego Jastrzębiego Kopiniaka i południową ścianę Jastrzębiej Czubki[2].
Na Jastrzębi Karbik, podobnie jak na inne obiekty w Jastrzębiej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsze drogi dla taterników wiodą na siodło granią z sąsiednich obiektów[2].
Pierwsze wejścia:
- letnie – Gyula Fehér, Ede Hruby i Jenő Serényi, 16 lipca 1905 r.,
- zimowe prawdopodobne – Andor Biber, Hugó Kierer, János Szabó i Géza Virág, 26 grudnia 1910 r.,
- zimowe pewne – Jadwiga Honowska, Zofia Krókowska i Jan Alfred Szczepański, 5 kwietnia 1928 r.[2]
Przypisy
edytuj- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-12-28].
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 23–24, 59. ISBN 83-217-2472-8.