Jarosław Wardęga
Jarosław Piotr Wardęga (ur. 11 maja 1964 w Zgorzelcu[1]) – polski polityk, menedżer i dziennikarz, działacz opozycyjny w PRL.
| Data i miejsce urodzenia |
11 maja 1964 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, menedżer, dziennikarz |
| Partia |
Życiorys
edytujW 1983 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Lubaniu. W kolejnych latach zaangażowany w ruch opozycyjny we Wrocławiu. Tam został członkiem Niezależnego Zrzeszenia Studentów oraz współzałożycielem Inicjatywy Walki Czynnej i Duszpasterstwa Akademickiego, a od 1987 członkiem i ogólnopolskim koordynatorem Pomarańczowej Alternatywy. Zajmował się kolportażem rozlicznych pism podziemnych oraz książek wydawanych przez „Kulturę” i Niezależnę Oficynę Wydawniczą NOWA. Został także najbliższym współpracownikiem Józefa Piniora. W 1987 członek założyciel Polskiej Partii Socjalistycznej, po rozłamie od 1988 w PPS-Rewolucji Demokratycznej. Poddawany różnym represjom, m.in. zatrzymany przez SB 4 lipca 1988 po proteście przeciwko procesom politycznym. Zajmował stanowisko emisariusza PPS-RD przy Rządzie RP na Uchodźstwie w Londynie oraz przy Partii Pracy, potem przez rok kierował biurem informacyjnym ugrupowania we Wrocławiu[1]. Jego działalność opozycyjna została opisana m.in. w książce Wrocławskie zadymy, na potrzeby której przeprowadzono z nim jeden z wywiadów[2].
W 1989 zaangażowany w sprzeciw wobec wyborów 4 czerwca, od 1990 do 1993 kierował biurem prasowym Miejskiej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność”. Następnie związany z Bezpartyjnym Blokiem Wspierania Reform (od 1993 do 1997 szef biura poselskiego Zdzisława Pisarka)[1], w wyborach w 1997 otwierał jeleniogórską listę okręgową Bloku dla Polski[3]. Od 1997 do 2001 kierował dolnośląskimi strukturami Chrześcijańskiej Demokracji III RP[4]. Był też członkiem zarządu krajowego tej partii. Pracował jako asystent prezesa spółki oraz specjalista marketingu i public relations w Ruch SA i KGHM Polska Miedź. W latach 2002–2005 zastępca pełnomocnika ds. integracji europejskiej Józefa Piniora przy Urzędzie Wojewódzkim we Wrocławiu, zaś od 2004 do 2009 – asystent Piniora w Parlamencie Europejskim[1]. Z ramienia Socjaldemokracji Polskiej w 2005 kandydował do Senatu w okręgu nr 1 (zajął 12. miejsce na 16 kandydatów)[5]. W 2007 ponownie wystartował do izby wyższej, tym razem w okręgu nr 3 z ramienia KKW Lewica i Demokraci, zajmując 8. miejsce na 11 kandydatów[6].
Sprawy sądowe
edytujZostał oskarżony o przyjmowanie łapówek razem z Józefem Piniorem w zamian za załatwienie korzystnych rozstrzygnięć administracyjnych. W marcu 2021 został prawomocnie skazany przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu na 1,5 roku pozbawienia wolności[7]. W sierpniu 2021 nieprawomocnie skazany w drugiej sprawie korupcyjnej na 5 lat bezwzględnego pozbawienia wolności[8].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Agnieszka Klarman: Wardęga Jarosław Piotr. encysol.pl. [dostęp 2022-06-16].
- ↑ Małgorzata Matuszewska: Długo oczekiwana książka „Wrocławskie zadymy” Padraica Kenneya w tym tygodniu w księgarniach. naszemiasto.pl, 9 stycznia 2007. [dostęp 2022-06-16].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 1997. [dostęp 2022-06-16].
- ↑ Lokal i symbole. wyborcza.pl, 5 marca 1999. [dostęp 2022-06-16].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2022-06-16].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2022-06-16].
- ↑ Violetta Baran: Józef Pinior nie trafi do więzienia. wp.pl, 24 maja 2021. [dostęp 2022-06-16].
- ↑ Sylwia Bagińska: Józef Pinior skazany. Były senator skłamał w zeznaniach majątkowych. wp.pl, 30 sierpnia 2021. [dostęp 2022-06-16].