Jarosław Gugała
Jarosław Rafał Gugała (ur. 13 kwietnia 1959 w Młynarach[1]) – polski dziennikarz i prezenter radiowy oraz telewizyjny, muzyk, nauczyciel akademicki i dyplomata, w latach 1999–2003 ambasador RP w Urugwaju.
 Jarosław Gugała (2013) | |
| Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1959 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, iberysta, menedżer, muzyk, nauczyciel akademicki, dyplomata |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
ambasador RP w Urugwaju (1999–2003) |
| Pracodawca |
TVP1, Polsat, Polsat News, MSZ |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUrodził się jako syn nauczycieli[2]. Z wykształcenia jest iberystą[2], absolwentem Uniwersytetu Warszawskiego. Odbył również studia doktoranckie z zakresu ekonomii w Szkole Głównej Handlowej[3]. W okresie studiów pod koniec lat 80. wyjeżdżał w celach zarobkowych do Włoch, gdzie pracował na farmie[2].
W 1983 założył z kolegami Zespół Reprezentacyjny[4], specjalizujący się w adaptacjach polskich piosenek i prezentacjach scenicznych utworów różnych obszarów kulturowych (Lluís Llach, Georges Brassens, piosenki sefardyjskie, brazylijskie). Nagrał z tą grupą płyty: Za nami noc… (pieśni Lluisa Llacha) (1985), Śmierć za idee – ballady Georgesa Brassensa (1986), Sefarad (1991), Pornograf (1993) i Kumple to grunt (2007).
W 1990 rozpoczął pracę w nowo powstałych Wiadomościach w TVP1, początkowo jako reporter, następnie także wydawca i prezenter. W 1992 objął najpierw funkcję dyrektora I programu TVP, a potem dyrektora Telewizyjnej Agencji Informacyjnej[3]. Pozostał na tym stanowisku do 1995. W 1997 został prezenterem i wydawcą programu publicystycznego W centrum uwagi.
W 1999 został powołany na stanowisko ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego w Urugwaju[2]. Urząd ten sprawował do 2003[5]. Przyczynił się do odebrania tytułu konsula honorowego w Urugwaju Janowi Kobylańskiemu[6]. W 2005 został przedstawiony jako kandydat na ambasadora na Kubie[7]. Ostatecznie nie objął funkcji ze względu na odmowę otrzymania agrément przez Kubę[8].
Po zakończeniu działalności w dyplomacji rozpoczął pracę w komercyjnej stacji telewizyjnej Polsat jako prezenter i wydawca programu Informacje[3]. Od października 2004, kiedy Informacje zastąpiono Wydarzeniami, prezentował wydania popołudniowe oraz główne w weekendy. W październiku 2004 został jednym z prezenterów głównego wydania Wydarzeń w dni powszednie. We wrześniu 2007 zastąpił Tomasza Lisa na stanowisku redaktora naczelnego tego programu. Od 2008 związany też z Polsat News jako prowadzący m.in. magazyny Gość Wydarzeń i Wydarzenia Opinie Komentarze[3], a także program Prezydenci i Premierzy[9]. W czerwcu 2010 był jednym z trzech prowadzących drugą debatę prezydencką między ówczesnymi kandydatami na ten urząd (Bronisławem Komorowskim a Jarosławem Kaczyńskim). Od lutego 2011 do sierpnia 2012 zajmował w strukturach grupy Polsat stanowisko dyrektora Pionu Informacji i Publicystyki. W 2018 zaczął pracować nad wieczornym pasmem w Polsat News[10].
Od 2005 do 2007 był również gospodarzem wtorkowych wydań Poranka Radia TOK FM. Od 2006 w TV4 prowadził autorski program publicystyczny IV władza. Zajął się także pisaniem felietonów w tygodniku „Newsweek Polska” oraz prowadzeniem wykładów na Uniwersytecie Warszawskim i w Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. Melchiora Wańkowicza[11]. W 2012 wydał książkę Doskonale, a nawet gorzej. Świat we mgle absurdu, będącą zbiorem jego felietonów prasowych.
W 2021 został współpracownikiem internetowej rozgłośni Halo.Radio, m.in. jako jej stały felietonista[12].
Filmografia
edytuj- 1993: Tylko strach jako prezenter TV
- 1995: Gracze jako on sam
- 2005: Persona non grata jako pasażer
- 2008: Agentki
- 2012: Pierwsza miłość jako on sam
- 2016: Pakt jako dziennikarz[1]
Odznaczenia
edytujW 2014, za wybitne osiągnięcia w działalności na rzecz wolności słowa w Polsce, za wkład w rozwój wolnych mediów i niezależnego dziennikarstwa, odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[13].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Jarosław Gugała w bazie filmpolski.pl [dostęp 2019-11-12].
- ↑ a b c d Sylwia Milan, Wszystko na jedną kartę, Poznań: Publicat, 2008, s. 41–42, ISBN 978-83-245-1503-5.
- ↑ a b c d Gwiazdy Polsatu: Jarosław Gugała, polsat.pl [zarchiwizowane 2015-09-24].
- ↑ Sylwetki: Jarosław Gugała [online], zr.art.pl [dostęp 2013-02-15] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-06].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 lipca 2003 r. nr Z. 110-19-2003 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2003 r. nr 38, poz. 552).
- ↑ Kamil Świętoń, Wywiady: Jarosław Gugała, dziennikarz, dyplomata, prezenter i redaktor naczelny „Wydarzeń” Polsatu, dziennikarze.info, marzec 2008 [zarchiwizowane 2009-03-30].
- ↑ Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 269/, sejm.gov.pl, 25 sierpnia 2005 [zarchiwizowane 2009-02-01].
- ↑ Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 70/, sejm.gov.pl, 21 marca 2013 [zarchiwizowane 2021-12-06].
- ↑ Prezydenci i Premierzy [online], polsatnews.pl [dostęp 2021-01-16].
- ↑ Telewizja Polsat szykuje zmiany w strukturze Polsat News, Jarosław Gugała odpowiada za pasmo o 22.00 [online], wirtualnemedia.pl, 10 kwietnia 2018 [dostęp 2018-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-12-15].
- ↑ Prowadzący, Wydział Dziennikarstwa Informacji i Bibliologii UW [zarchiwizowane 2021-01-19].
- ↑ Jacek Stawiany, Chutnik, Gugała, Szczerek, Środa felietonistami Halo.Radia [online], press.pl, 1 lutego 2021 [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-02].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 maja 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2014 r. poz. 923).