Jarosław Myrosławowycz Dumanski, ukr. Ярослав Мирославович Думанський, ros. Ярослав Мирославович Думанский, Jarosław Mirosławowicz Dumanski (ur. 4 sierpnia 1959 w Iwano-Frankowsku (ob. Iwano-Frankiwsk), zm. 22 czerwca 2021 tamże[1]) – radziecki i ukraiński piłkarz i trener piłkarski, grający w czasie kariery zawodniczej na pozycji pomocnika. Syn Myrosława, również piłkarza i trenera.

Jarosław Dumanski
Ярослав Думанський
Pełne imię i nazwisko

Jarosław Myrosławowycz Dumanski

Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1959
Iwano-Frankowsk

Data i miejsce śmierci

22 czerwca 2021
Iwano-Frankiwsk

Wzrost

176 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1976 Spartak Iwano-Frankowsk 1 (0)
1977–1981 Karpaty Lwów 102 (13)
1981–1984 Dynamo Kijów 60 (4)
1985 Dinamo Moskwa 1 (0)
1986 Metalist Charków 26 (0)
1987–1990 Prykarpattia Iwano-Frankowsk 145 (32)
W sumie: 335 (49)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1977–1978  ZSRR U-18
1978–1980  ZSRR U-21
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1991–1993 Chutrowyk Tyśmienica
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Życiorys

edytuj

Kariera klubowa

edytuj

Wychowanek Szkoły Piłkarskiej w Iwano-Frankowsku. Pierwszy trener Jurij Szajkin. W 1976 mając 17 lat został piłkarzem Spartaka Iwano-Frankowsk, który występował w Pierwszej Lidze ZSRR. W drużynie z rodzinnego miasta rozegrał tylko jeden mecz, a następny sezon rozpoczął w wyższoligowych Karpat Lwów. Podczas przerwy letniej sezonu 1981 został zaproszony do Dynama Kijów. Najbardziej udany sezon to był 1982 w którym razem z Dynamem zdobył Puchar i wicemistrzostwo, ale potem coraz mniej trafiał do podstawowego składu i w 1985 przeniósł się do Dinama Moskwa. W stolicznym klubie rozegrał tylko 1 mecz, po czym trafił do Metalista Charków[2]. W 1987 wrócił do rodzinnego klubu Prykarpattia Iwano-Frankiwsk, w którym zakończył karierę. Jest jednym z najbardziej utytułowanych piłkarzy Prykarpattia.

Kariera reprezentacyjna

edytuj

W latach 1977–1980 bronił barw juniorskiej i młodzieżowej reprezentacji ZSRR, w składzie których osiągnął wiele sukcesów. Pełnił rolę kapitana Sbornej[3].

Kariera trenerska

edytuj

Po zakończeniu kariery piłkarskiej przez pewien czas prowadził Chutrowyk Tyśmienica[4] pełniąc role grającego trenera, ale po tym jak w 1993 awansował z drużyną do Przejściowej Ligi zrezygnował z pracy trenerskiej[5].

Sukcesy i odznaczenia

edytuj

Sukcesy klubowe

edytuj

Sukcesy reprezentacyjne

edytuj

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj