Jaranowo
wieś w województwie kujawsko-pomorskim
Jaranowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, w gminie Bądkowo[4][5].
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (III 2011) |
153[2] |
Strefa numeracyjna |
54 |
Kod pocztowy |
87-704[3] |
Tablice rejestracyjne |
CAL |
SIMC |
0858190 |
Położenie na mapie gminy Bądkowo | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu aleksandrowskiego | |
52°41′31″N 18°48′42″E/52,691944 18,811667[1] |
Podział administracyjny
edytujW latach 1975−1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Wieś sołecka – zobacz jednostki pomocnicze gminy Bądkowo w BIP[6].
Historia
edytujJaranowo w wieku XIX występuje w Słowniku jako wieś w powiecie nieszawskim, gminie i parafii Bądkowo. Dobra Jaranowo liczą rozległości 2060 mórg (około 1153,6 ha). W skład dóbr wchodzą Jaranowo Kolonia i Stasin[7].
W miejscowości urodził się Ryszard Kwiatkowski, polski kompozytor i pedagog.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 44466
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 376 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2014-08-21].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-08-05].
- ↑ Biuletyn informacji publicznej Gminy Bądkowo. Urząd Gminy Bądkowo. [dostęp 2014-08-21].
- ↑ Jaranowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 445 .