Janusz Czapiński
Janusz Czapiński (ur. 25 stycznia 1951 w Pabianicach[1]) – polski psycholog społeczny i nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego.
| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
25 stycznia 1951 |
| Doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
| Specjalność: psychologia społeczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1983 |
| Habilitacja |
1988 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski |
Życiorys
edytujWychowywał się w Pabianicach przy ul. Dąbrowskiego. Przez około rok nosił nazwisko panieńskie matki – Staszewski, następnie po ustaleniu ojcostwa nadano mu nazwisko jego ojca[2][3]. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej nr. 14 im. Stanisława Staszica w Pabianicach został przyjęty do liceum plastycznego w Łodzi, z którego wydalono go w III klasie w 1968. Został skierowany do liceum ogólnokształcącego na Stokach w Łodzi, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. W 1975 ukończył studia w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. W tej samej jednostce uzyskiwał stopnie doktora (1983) i doktora habilitowanego (1988)[4][5]. Zawodowo był związany z Katedrą Psychologii Społecznej na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, na UW doszedł do stanowiska profesora nadzwyczajnego. Był także profesorem nadzwyczajnym i prorektorem ds. nauki Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Warszawie[6], a także członkiem Komitetu Psychologii Polskiej Akademii Nauk[7]. W pracy badawczej specjalizował się w zakresie psychologii społecznej[7].
W wyborach w 2001 bez powodzenia ubiegał się o mandat senatora jako bezpartyjny kandydat z ramienia SLD-UP[8].
Życie prywatne
edytujDwukrotnie żonaty, ma troje dzieci[1]. Jego pierwszą żoną była Magda Czapińska, poetka i autorka tekstów piosenek[9]. Jego drugą żoną została Monika Yasuko Kamoji Czapińska, córka japońskiego artysty Kōji Kamoji[2][3][10].
Wybrane publikacje
edytuj- Psychologia szczęścia. Przegląd badań i zarys teorii cebulowej (Wyd. Akademos, Poznań 1992 oraz Pracownia Testów Psychologicznych, Warszawa 1994)
- Szczęście – złudzenie czy konieczność? Cebulowa teoria szczęścia w świetle nowych danych empirycznych, w: Mirosława Kofta, Teresa Szustrowa (red.), Złudzenia, które pozwalają żyć (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001)
- Psychologiczne teorie szczęścia, w: Janusz Czapiński (red.), Psychologia pozytywna. Nauka o szczęściu, zdrowiu, sile i cnotach człowieka (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, s. 51–102)
- Spotkanie dwóch tradycji: hedonizmu i eudajmonizmu, w: Janusz Czapiński (red.), Psychologia pozytywna. Nauka o szczęściu, zdrowiu, sile i cnotach człowieka (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, s. 13–17)[11]
- Psychologia szczęścia. Kto, kiedy, dlaczego kocha życie i co z tego wynika, czyli nowa odsłona teorii cebulowej (Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2017)
Promotor prac doktorskich
edytuj- Radzenie sobie ze stresem u progu samodzielności życiowej osób kończących studia wyższe, Anna Turowska, 2013,
- Wykorzystanie teorii zrównoważonej perspektywy temporalnej do badania satysfakcji z pracy, Paweł Błaszkiewicz, 2011,
- Jakość życia a doświadczenia wewnętrzne, Maria Owczarek 2004,
- Social Structure and Psychological Well-being in Semi-urban Gharian Libya, Khalifa Baiej, 1999[7]:
„Diagnoza Społeczna”
edytujWieloletni kierownik badań panelowych „Diagnoza Społeczna”[5], projektu zajmującego się od 2000 analizą warunków i jakości życia Polaków. Badanie objęło określone grupy wskaźników społecznych, do których należą struktura demograficzno-społeczna gospodarstw domowych, warunki życia gospodarstw domowych związane z ich kondycją materialną, dostępem do rynku pracy, świadczeń medycznych, kultury i wypoczynku, edukacja i nowoczesne technologie komunikacyjne, jakość i styl życia oraz cechy indywidualne obywateli. Wyniki badań dotyczyły aktualnego obrazu polskiego społeczeństwa, jak również dawały możliwość prześledzenia jego zmiany w okresie ponad dziesięciu lat. Projekt miał charakter publiczny, wszystkie wyniki łącznie z bazami danych udostępniono nieodpłatnie. Janusz Czapiński jako redaktor opracowywał okresowe raporty związane z prowadzonym projektem[12].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Grażyna Grabowska: Profesor na trzepaku. zyciepabianic.pl, 26 listopada 2007. [dostęp 2011-10-26].
- ↑ a b Roman Kubiak. Janusz Czapiński psycholog społeczny, wykładowca na Uniwersytecie Warszawskim. „Życie Pabianic”. 1353 (36), s. 14–15, 2023-09-12. ISSN 1733-6643.
- ↑ a b Dariusz Zaborek: Kablem od żelazka mnie lała. Nie mam pretensji. To się mieściło w normie kulturowej. wyborcza.pl, 27 marca 2011. [dostęp 2024-11-27].
- ↑ Roman Kubiak: My, pabianiczanie. Pabianice: Agencja Dziennikarzy, 2019, s. 49–54. ISBN 978-83-945659-1-6.
- ↑ a b Prof. UW, dr hab. Janusz Czapiński. psych.uw.edu.pl. [dostęp 2011-10-25].
- ↑ Władze Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Warszawie. vizja.pl. [dostęp 2014-08-31].
- ↑ a b c Dr hab. Janusz Czapiński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-10-26].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2011-10-26].
- ↑ Remedium. bibliotekapiosenki.pl. [dostęp 2020-03-28].
- ↑ Maria Brewińska: Wola życia to najważniejsza rzecz. zacheta.art.pl, 16 czerwca 2018. [dostęp 2024-11-26].
- ↑ Mariusz Trejtowicz. Dynamika dobrostanu psychicznego. Eksploracja danych z badań. „Psychologia Społeczna”. 2 (1), s. 66–81, 2007. ISSN 1896-1800. [dostęp 2015-03-31].
- ↑ Diagnoza Społeczna. diagnoza.com. [dostęp 2011-10-26].