Jane Siberry
Jane Siberry (przez pewien czas Issa, ur. 12 października 1955 w Toronto) – kanadyjska wokalistka i kompozytorka, wyróżniająca się bardzo oryginalnym głosem i dorobkiem w muzyce nowej fali, rocku alternatywnym i adult contemporary (AC, dosłownie: współczesnej dla dorosłych).
 Jane Siberry na scenie clubu Hugh's Room w Toronto w 2007 | |
| Imię i nazwisko |
Jane Siberry, poprzednio: |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Instrumenty | |
| Gatunki |
new wave, rock, ambient, rock alternatywny, rock progresywny, muzyka eksperymentalna, adult contemporary, folk, pop, country, trip hop, jazz, kolaż dźwiękowy, spiritual, gospel |
| Zawód |
muzyk, kompozytorka, wokalistka, twórczyni tekstów i piosenek, producent muzyczny |
| Aktywność |
od 1981 |
| Wydawnictwo |
Sheeba Records, Duke Street, Open Air, Windham Hill, Street, East Side Digital, Reprise, Rhino |
| Współpracownicy | |
| John Switzer, Brian Eno, k.d. lang, Hector Zazou, Peter Gabriel, Rebecca Jenkins, Holly Cole, Mary Margaret O’Hara, Victoria Williams | |
| Strona internetowa | |
Renoma
edytujPopularność zdobyły jej drugi i trzeci albumy w połowie lat 80. XX wieku, przedstawiające takie radio-przyjazne utwory nowej fali jak „Mimi on the Beach” („Mimi na plaży”), „I Muse Aloud” („Dumam/Działam jako muza/na głos”) i „One More Colour” („Jeszcze jedna barwa”), a w latach 90. XX wieku, szeroko stosowany adult contemporary przebój „Calling All Angels” („Wzywając wszystkich aniołów”), w jednej wersji śpiewany duetem z k.d. lang i wykorzystanym w dwu filmach (Aż na koniec świata w reżyserii Wima Wendersa z 1991 i Podaj dalej z 1998), w finale pierwszego sezonu amerykańskiego serialu telewizyjnego Czarodziejki, oraz w niedawnym odcinku innego amerykańskiego serialu Sześć stóp pod ziemią z 2005 pt. „The Rainbow of Her Reasons” („Tęcza jej powodów”. epizod nr 57).
Natomiast, przykładowo, jej czwarty album, The Walking (Chodzenie) z 1988, początkowo spotkał się z chłodnym przyjęciem przez krytyków, którzy znając wcześniejszą popową muzykę Jane Siberry, nie mogli strawić samego rozmachu kompozytorskiego jej nowej muzyki lub docenić zastosowaną w niej wyrafinowaną technikę długich aranżacji rocku progresywnego, łączących dźwięki instrumentów klasycznych z nietuzinkową muzyką elektroniczną, jak i niepospolitych, egzotycznych melodii o znacznych różnicach rytmu i tempa z awangardowymi, poetyckimi tekstami typu performance. Z czasem jednak i ten album uznano za jeden z najlepszych, a zarazem najoryginalniejszych tej kompozytorki i wokalistki, z tym, że kompleksowo zakrawający na muzykę „trudną”. ten album nie jest uważany za przykład dostępnego wprowadzenia w twórczość Jane Siberry dla „radiogennych fanów”[1][2].
Jej kompozycja „One More Colour” („Jeszcze jedna barwa”) została zaśpiewana przez Sarah Polley na ścieżce dźwiękowej kanadyjskiego filmu z 1997 pt. Słodkie jutro (ang.: The Sweet Hereafter/fr.: De beaux lendemains), i została nagrana przez kanadyjski zespół Rheostatics na ich albumie Introducing Happiness z 1994.
Nagrała tradycyjną nowofundlandzką pieśń ludową „She's Like the Swallow” („Ona jest jak jaskółeczka”) na albumie z 1994 francuskiego producenta muzycznego Hectora Zazou, który ukazał się pt. Chansons des mers froides (Pieśni z zimnych mórz).
Pomimo istnienia zakorzenionej opinii, że jest lesbijką[3] i tego, że jej muzyka ukazała się na kompilacji marketingowo przeznaczonej dla słuchaczek o tymże samookreśleniu[4], Issa jeszcze nigdy nie wypowiedziała się publicznie na temat swojej seksualności.
Nagroda Rady Kanady do Spraw Sztuki 2005
edytujW 2005 Jane Siberry została nagrodzona przez Canada Council for the Arts (Radę Kanady do Spraw Sztuki) coroczną nagrodą pieniężną Victor Martyn Lynch-Staunton Award jako wybitna obecnie tworząca artystka z dorobkiem w muzyce[5].
Nowatorski marketing muzyki w sieci
edytujW 2005, Jane Siberry jako pierwsza zastosowała tryb cen określanych przez konsumentów jej muzyki w dostępie sieciowym, w tym gratis[6]. Chętni do ściągania muzyki cyfrowej ze sklepu mieli następujące alternatywy, po określeniu skąd się łączą (z Kanady, USA, lub spoza Ameryki Północnej), z uwagi na różnice w stosowanym prawie:
- „podarunek od Jane” (ang.: a gift from Jane: $0)
- zapłatę natychmiastową – cena pozostawiona do ustalenia przez konsumenta;
- zapłatę kiedyś w przyszłości – cena pozostawiona do ustalenia przez konsumenta;
- cenę zwykłą – np. w przypadku konsumenta z USA, zazwyczaj:
- $0,99 USD/utwór-piosenkę,
- $9,99 USD/album skompresowany z przepływnością (ang.: bitrate) 128 kbps,
- $11,11 USD/album skompresowany z przepływnością 192 kbps);
- „dla celów promocji” (ang.: promotion: $0).
Na stronie sieciowej sklepu ogłaszane były dane statystyczne aktualnych pobrań cyfrowych, tj. ile zostało wykonanych procentowo w każdej kategorii cenowej i jaka była średnia cena płacona przez konsumentów, i ile procentowo zapłacono poniżej lub powyżej ceny zwykłej, a ile po tej właśnie cenie.
Nagrania Jane Siberry/Issy są obecnie osiągalne na jej oficjalnej stronie w sieci, za darmo, tylko w postaci przekazu w formacie mp3 (i niektóre jako pliki AIFF), żeby kompletnie wyeliminować odpady tworzyw sztucznych.
Dyskografia
edytujAlbumy wydane przez Jane Siberry:
- Jane Siberry (1981)
- No Borders Here (1984)
- The Speckless Sky (1985)
- The Walking (1987)
- Bound by the Beauty (1989)
- When I Was a Boy (1993)
- A Collection 1984-1989 (1995, kompilacja)
- Summer in the Yukon (1995, kompilacja)
- Maria (1995)
- Teenager (1996)
- A Day in the Life (1997)
- Child: Music for the Christmas Season (1997)
- Lips: Music for Saying It (1999)
- Tree: Music for Films and Forests (1999)
- Hush (album) (2000)
- City (2001)
- Love is Everything: The Jane Siberry Anthology (2002)
- Shushan the Palace: Hymns of Earth (2003)
- Dragon Dreams (2008, jako Issa)
- With What Shall I Keep Warm? (2009)
W kompilacjach i na ścieżkach dźwiękowych
edytujUtwory Jane Siberry, które zostały włączone w kompilacje lub użyte w ścieżkach dźwiękowych:
- film: Aż na koniec świata (ang.: Until the End of the World/niem.: Bis ans Ende der Welt), 1991 („Calling All Angels”)
- film: Zabaweczki (ang.: Toys), 1992 („Happy Workers (reprise)”)
- film: Kruk (ang.: The Crow), 1994 („It Can't Rain All the Time”)
- film: Tak daleko, tak blisko (ang.: Faraway, So Close/niem.: In weiter Ferne, so nah!), 1993 („Slow Tango”)
- Time and Love: The Music of Laura Nyro, 1997 („When I Think of Laura Nyro”)
- Women like Us: Lesbian Favorites[4], 1997 („Temple”)
- film: Podaj dalej (ang.: Pay It Forward), 2000 („Calling All Angels”)
- Whatever: The 90s Pop and Culture Box, 2005 („Calling All Angels”)
Przypisy
edytuj- ↑ Allmusic.com, Sean Carruthers: The Walking (mini recenzja), [1]. (ang.)
- ↑ The Ectophiles' Guide to Good Music – Jane Siberry, (uaktualnienie: 20 marca 2006), [2]. (ang.)
- ↑ Scott McLatchy: Jane Siberry, The Speckless Sky (1985). PopMatters, 2005-07-15. [dostęp 2016-03-13]. (ang.).
- ↑ a b Rhino Entertainment, Various Artists (Różni Artyści), Women Like Us: Lesbian Favorites (Kobiety takie jak my: ulubione utwory lesbijskie), Sklep internetowy Rhino.com, [3]. (ang.)
- ↑ Oficjalna strona Canada Council for the Arts (Rady Kanady do Spraw Sztuki), news release (wypowiedź informacyjna), 30 sierpnia 2005, [4]. (ang. • fr.)
- ↑ Sheeba.ca, sklep w sieci Jane Siberry z cenami określanymi przez konsumentów, w tym gratis, [5]. (ang.) List od Issy do konsumentów, wyjaśniający nowy tryb cen i koszty sklepu, [6]. (ang.)