Jan de Matha, Jan z Mathy lub z Maty[1] (ur. 23 czerwca 1150 w Faucon, zm. 17 grudnia 1213 w Rzymie) – założyciel Zakonu Przenajświętszej Trójcy od Wykupu Niewolników.

Święty
Jan de Matha OSsT
Jean de Matha
Ilustracja
Pomnik Feliksa z Valois oraz Jana z Mathy w Pradze
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1150
Faucon

Data i miejsce śmierci

17 grudnia 1213
Rzym

Czczony przez

Kościół katolicki

Kanonizacja

1666
przez Aleksandra VII

Wspomnienie

17 grudnia (ryt zwykły), 8 lutego (ryt nadzwyczajny)

Urodził się w Faucon w Prowansji. Studiował początkowo w Aix-en-Provence, później w Paryżu, gdzie związany był z Opactwem Kanoników Regularnych Św. Wiktora.

W 1193 roku Jan założył nowe stowarzyszenie zakonne. Był to pierwszy zakon redempcyjny – związany z wyzwalaniem chrześcijan, którzy zostali wzięci do niewoli przez Arabów podbijających Afrykę Północną. W 1198 r. papież Innocenty III wydał bullę, która aprobowała założony przez Jana zakon i jego regułę.

Kult Jana de Matha zatwierdzono w 1666 r. przez „kanonizację równoważną”[2].

Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w dies natalis.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Z życia Świętych. „Kuryer dla Wszystkich nr 39/1915”. 
  2. Co to znaczy kanonizacja równoważna. L’Osservatore Romano, 12 maja 2012. [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)].

Linki zewnętrzne

edytuj