Jan Skowron (żołnierz)
Jan Skowron (ur. 25 kwietnia 1926 w Douai, zm. 12 września 2021 w Warszawie[1][2]) – polski wojskowy, żołnierz francuskiego ruchu oporu i pułkownik dyplomowany ludowego Wojska Polskiego, dyplomata, kawaler orderu Virtuti Militari i Orderów Odrodzenia Polski.
 pułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 września 2021 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1944–1986 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki |
Francuskie Siły Wewnętrzne |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
          
| |
.png){kind=small}
.svg){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Andrzeja (górnika) i Marianny z domu Kubik[3]. Od sierpnia 1943 działał we Francuskich Siłach Wewnętrznych w północnej Francji, gdzie w stopniu sierżanta zajmował stanowisko dowódcy plutonu. Od lipca 1944 dowódca plutonu w kompanii Manukiana Wolnych Strzelców i Partyzantów[3].
Od października 1944 w składzie polskich formacjach wojskowych we Francji, gdzie otrzymał awans do stopnia podporucznika (12 maja 1945)[4]. Po zakończeniu działań wojennych na terenie Francji, po 4 listopada 1945 wraz z oddziałem wrócił do Polski[4]. Ukończył Centrum Wyszkolenia Piechoty (gdzie kształcił się od grudnia 1945 do maja 1946) w stopniu kapitana i został mianowany dowódcą 1. batalionu w 34 Pułku Piechoty. Wraz z pułkiem brał udział w walkach z UPA (od maja 1946 do lipca 1947)[4].
Absolwent Wyższej Szkoły Piechoty (gdzie kształcił się od marca 1948 do lutego 1949), a następnie w stopniu majora został skierowany do oddziału attaché wojskowego przy Sztabie Generalnym WP[4]. Następnie ukończył Akademię Sztabu Generalnego i w stopniu podpułkownika rozpoczął pracę jako attaché wojskowy na placówkach dyplomatycznych w Rzymie (1960–1964), Laosie (1970–1971) i Algierze (1978–1982)[4].
W latach 1982–1986 zajmował stanowisko szefa oddziału naukowej dokumentacji wojskowej i zespołu tłumaczy Sztabu Generalnego WP[5]. Jego pasją było malarstwo, jako artysta malarz był autorem licznych wystaw w kraju i poza granicami[5].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[5]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[5]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[5]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[5]
- Order Krzyża Grunwaldu III kl.[5]
- Krzyż Walecznych[5]
- Złoty Krzyż Zasługi[5]
- Krzyż Partyzancki[5]
- Brązowy Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”[5]
- Krzyż Oficerski Legii Honorowej[7]
- Krzyż Kawalerski Legii Honorowej[5]
Przypisy
edytuj- ↑ Zmarł płk Jan Skowron – żołnierz francuskiego ruchu oporu, wielokrotnie odznaczany, polskifr.fr [dostęp 2021-09-22].
- ↑ a b ''Zmarł płk w st. spocz. Jan Skowron'' [online], portal-mundurowy.pl [dostęp 2021-11-20] (pol.).
- ↑ a b Szostak 2008 ↓, s. 128.
- ↑ a b c d e Szostak 2008 ↓, s. 129.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Szostak 2008 ↓, s. 130.
- ↑ Jan Skowron, Warszawa, 20.09.2021 – kondolencje [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2021-11-11].
- ↑ Aktualności [online], www.zzwp.pl [dostęp 2021-11-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-27].
Bibliografia
edytuj- Jan Szostak: Zeszyty Historyczne – Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari w kraju i na obczyźnie, część II – Wojenne i powojenne losy Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari (noty biograficzne). Warszawa: Stowarzyszenie–Klub Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2008. ISSN 1895-9482.