Jan Rabsztyński (kasztelan)
Jan Rabsztyński, Jan z Rabsztyna i Tęczyna[1], Jan Tęczyński z Rabsztyna, Książa i Kraśnika herbu Topór (zm. 1498/99) – kasztelan wiślicki w latach 1485–1494, kasztelan zawichojski w latach 1478–1485, starosta sandomierski w latach 1494–1498[2][3]. Sprzeciwiał się wojnie o koronę czeską[1].
 Topór | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Jadwiga z Melsztyna |
| Dzieci | |
Syn Andrzeja Tęczyńskiego (zm. 1461) i Jadwigi z Książa i Melsztyna. Po ślubie z Barbarą z Woli Konińskiej herbu Rawicz (zm. 1509) wszedł w posiadanie tej i kilku innych wsi. Jako jedyny spadkobierca po ojcu odziedziczył klucz kraśnicki. Ustanowił Kraśnik siedzibą swojej gałęzi rodu i uczynił ośrodkiem życia kulturalnego. Przekazał kraśnickiemu Zakonowi Kanoników Regularnych czterołanowy folwark Pasieka[4]. Ojciec marszałka nadwornego koronnego Jana (zm. 1505) oraz kanonika krakowskiego Andrzeja (zm. 1509)[5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Rabsztyński Jan, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-12-30].
- ↑ Urzędnicy województwa sandomierskiego XVI–XVIII wieku. Spisy”. Oprac. Krzysztof Chłapowski i Alicja Falniowska-Grabowska. Kórnik 1993, s. 218.
- ↑ Polski Słownik Biograficzny, t. 29, s. 568.
- ↑ Jan Tęczyński. Turystyczny Kraśnik. [dostęp 2021-01-04].
- ↑ Kurtyka J., Tęczyńscy. Studium z dziejów polskiej elity możnowładczej w średniowieczu, s. 578.