Jan Odrowąż ze Sprowy (zm. 1485)
Jan Odrowąż ze Sprowy herbu Odrowąż (XV w. - 1485 r.) – wojewoda ruski w latach 1479–1485, wojewoda podolski w latach 1477–1479, starosta halicki w 1485 roku, starosta kamieniecki i podolski w latach 1477–1481, podstoli sandomierski w latach 1465–1475, starosta generalny ruski w 1465 roku[1], starosta samborski w latach 1465-1469, starosta żydaczowski w 1465 roku, starosta stryjski w 1465 roku[2].
 Odrowąż | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Żona |
Beata Tęczyńska |
| Dzieci |
Hieronim Odrowąż, |
Syn Piotra Odrowąża; żona - Beata z Tęczyńskich. Jeden ze znaczniejszych możnowładców małopolskich - według lustracji z 1469 r. był posiadaczem 40 wsi (głównie na Rusi Czerwonej)[3]. Wspominany jest przez Bartosza Paprockiego jak i Kaspra Niesieckiego jako fundator klasztoru OO. Bernardynom w Samborze.
Z powodu licznych nadużyć, skonfliktowany ze szlachtą Rusi Czerwonej, która zawiązała przeciwko niemu konfederację w grudniu 1464 roku. Konfederacja przedłożyła królowi ponad 300 skarg na Jana Odrowąża i jego zmarłego wcześniej brata Andrzeja[4].
Jan Odrowąż występuje jako podmiot mówiący w łacińskim wierszu O funesta dies nostri miserabilis evi, napisanym po śmierci jego brata Andrzeja[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy. Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 150.
- ↑ Urzędnicy podolscy XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Eugeniusz Janas, Witold Kłaczewski, Janusz Kurtyka, Anna Sochacka. Kórnik 1998, s. 231.
- ↑ Krzysztof Baczkowski: Szkice z dziejów Sędziszowa Młp. i okolicy. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1983, s. 37. ISBN 83-03-00076-4.
- ↑ Maciej Wilamowski, Rejestr skarg ziemian samborskich na starostę Jana Odrowąża. Nieznane źródło do dziejów konfliktów społecznych na Rusi Czerwonej w drugiej połowie XV wieku [online] [dostęp 2018-01-23] (ang.).
- ↑ Teresa Michałowska: Literatura polskiego średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 866-867. ISBN 978-83-01-16675-5.
Bibliografia
edytuj- Bartosz Paprocki: Herby rycerstwa polskiego. Kraków: Wydawnictwo Biblioteki Polskiej, 1858, s. 504.
- Kasper Niesiecki: Herbarz Polski. T. VII. Lipsk: Jan Nepomucen Bobrowicz, 1841, s. 38-39.
- Ryszard Jurzak: Genealogia dynastyczna. [dostęp 2014-07-23].