Jan Kuraś
Jan Władysław Kuraś (ur. 9 maja 1916 w Wielowsi, zm. 9 lipca 1995 w Lublinie) – podporucznik Wojska Polskiego II RP, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1936–1946 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUrodził się 9 maja 1916 w Wielowsi, w rodzinie Franciszka, rolnika, i Marii z domu Bajcer[1][2]. Absolwent szkoły powszechnej i gimnazjum humanistycznego w Tarnobrzegu[1]. W sierpniu 1936 rozpoczął kształcenie w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej–Komorowie. Mianowany podporucznikiem w 1939. Po ogłoszeniu mobilizacji został przydzielony na dowódcę III plutonu w 7 kompanii III batalionu 42 pułku piechoty[2].
Uczestnik kampanii wrześniowej na szlaku bojowym swego macierzystego pułku, wchodzącego w skład 18 Dywizji Piechoty. Po bitwie pod Łętownicą dostał się do niemieckiej niewoli (w dniu 13 września 1939), w której początkowo osadzony został w oflagu XVIII A Lienz/Drau, a następnie w oflagu II C Woldenberg. 26 grudnia 1942 uciekł z obozu jenieckiego wraz z dwoma innymi oficerami (kpt. Janem Szatowskim i por. Karolem Żywocińskim). Aresztowany przez Gestapo w okolicach Szamotuł, został po kilku dniach odstawiony do oflagu II C i ukarany dwutygodniowym aresztem[3]. Przeniesiony do oflagu VII A Murnau, z którego został wyzwolony pod koniec kwietnia 1945 przez oddziały amerykańskie. W lipcu tr. zmobilizowany do 2 Korpusu Polskiego i skierowany do 3 Dywizji Strzelców Karpackich z przydziałem na dowódcę plutonu p-panc i moździerzy w kompanii wsparcia 9 bolońskiego Batalionu Strzelców Karpackich. Po ewakuacji korpusu do Anglii, nie wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia i został repatriowany do Polski[4].
Rozpoczął studia w poznańskim oddziale szczecińskiej Akademii Handlowej i jednocześnie podjął pracę w budownictwie. Studia I stopnia ukończył w roku 1949, natomiast studia magisterskie (w specjalizacji transport samochodowy budownictwa) zakończył w 1951 w warszawskiej Szkole Głównej Planowania i Statystyki. Uzyskał tytuł magistra ekonomii. W 1972 odznaczono go Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari za ucieczkę z oflagu II C Woldenberg. Pozostając w rezerwie został awansowany do rangi kapitana[4].
W 1951 zawarł związek małżeński z Marią Anną Szczepkowską (1926-2015), z którą miał synów Romana i Macieja. Zmarł w Lublinie i spoczywa razem z żoną na tamtejszym cmentarzu komunalnym na Majdanku (sektor: S2Z4, rząd: 1, grób: 22)[5].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kampanii Wrześniowej
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ a b Polak (red.) 1999 ↓, s. 64.
- ↑ Polak (red.) 1999 ↓, s. 64-65.
- ↑ a b Polak (red.) 1999 ↓, s. 65.
- ↑ Informacje w serwisie Grobonet
Bibliografia
edytuj- Jan Władysław Kuraś. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.4007 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-04].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939-1945. T. 5/I. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.