Jan Kazimierz Denhoff

polski dyplomata i duchowny, kardynał

Jan Kazimierz Denhoff herbu Dzik (ur. 6 czerwca 1649 w Warszawie, zm. 20 czerwca 1697 w Rzymie) – opat komendatoryjny mogilski 1666, kanonik warszawski, dziekan płocki, kanonik krakowski 1681, kardynał 1686, biskup Ceseny 1688; autor kilku dzieł teologicznych, rezydent[1] Rzeczypospolitej w Państwie Kościelnym w latach 1682–1686[2].

Jan Kazimierz Denhoff
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1649
Warszawa

Data i miejsce śmierci

20 czerwca 1697
Rzym

Biskup Cezeny
Okres sprawowania

1687–1697

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

10 listopada 1687
biskup Cezeny

Sakra biskupia

14 grudnia 1687

Kreacja kardynalska

2 września 1686
Innocenty XI

Kościół tytularny

San Giovanni a Porta Latina

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

14 grudnia 1687

Konsekrator

Carlo Pio di Savoia

Współkonsekratorzy

Odoardo Cibo(inne języki)
Prospero Bottini(inne języki)

Życiorys

edytuj

Urodził się jako syn ówczesnego dworzanina królewskiego Teodora Denhoffa i Katarzyny Franciszki von Bessen(inne języki). Chrzestnym ojcem przyszłego kardynała został były kardynał, a wtedy już król polskiJan II Kazimierz Waza.

Młody Denhoff podstawy edukacji zdobył w Kolegium Jezuitów w Pułtusku.

W czasach Jana III Sobieskiego Jan Kazimierz Denhoff reprezentował polskie interesy w Stolicy Apostolskiej. Po zwycięstwie pod Wiedniem (1683) w imieniu króla wręczył papieżowi Innocentemu XI zdobyty na Turkach sztandar Mahometa, który zawieszono pod sklepieniem bazyliki św. Jana na Lateranie, a także inne trofea oraz list zaczynający się od słów: „Venimus, vidimus, Deus vicit”.

Jadąc do Rzymu Denhoff podjął starania o sprowadzenie do Polski zakonu trynitarzy. Przybyłym zakonnikom szczególną opiekę okazała m.in. matka(inne języki) kardynała Denhoffa oraz szwagier – Marcin Kątski.

W 1686 Jan Kazimierz Denhoff otrzymał godność kardynała prezbitera (kościół tytularny: San Giovanni a Porta Latina). Był kamerlingiem Kolegium Kardynalskiego w latach 1695–1696. Krótko przed śmiercią zrezygnował z diecezji Cesena.

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Historia dyplomacji polskiej, t. II: 1572-1795, pod redakcją Zbigniewa Wójcika, Warszawa 1982, s. 271.
  2. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 143.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj