Jan III (książę Brabancji)

Jan III
	książę Brabancji
Okres	od 1312; do 1355
Poprzednik	Jan II Pokojowy
Następca	Joanna
	książę Limburgii
Okres	od 1312; do 1335
Poprzednik	Jan II Pokojowy
Następca	Joanna
	Dane biograficzne
Dynastia	z Louvain
Data urodzenia	1300
Data i miejsce śmierci	5 grudnia 1355 ; Bruksela
Miejsce spoczynku	opactwo Villiers-aux-Nonnains
Ojciec	Jan II Pokojowy
Matka	Małgorzata angielska
Żona	Maria z Evreux; od 1311; do 1335
Dzieci	Joanna, Małgorzata, Maria, Jan, Henryk, Gotfryd
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jan III (ur. w 1300, zm. 5 grudnia 1355 w Brukseli) – książę Brabancji i Limburgii od 1312 z dynastii z Louvain.

Życie

Jan był synem księcia Brabancji i Limburgii Jana II Pokojowego oraz Małgorzaty z rodu Plantagenetów, córki króla Anglii Edwarda I Długonogiego. Z uwagi na niepełnoletniość w chwili śmierci ojca w 1312, rządy sprawowali regenci. Po objęciu przez Jana samodzielnych rządów w księstwie, swoim poddanym nadał przywileje w zamian za spłatę długów księstwa powstałych za panowania jego ojca i dziadka (z czasem przekształcone w Joyeuse Entrée).

Toczył liczne spory z innymi władcami z Niderlandów, zwykle zwycięskie (m.in. pokonał w 1330 panów z Valkenburga). Z czasem powstała przeciwko niemu szeroka koalicja, w skład której wchodzili oprócz okolicznych hrabiów także król Francji Filip VI, król Czech Jan Luksemburski, arcybiskup Kolonii. Powodem sporu był brak zgody Jana na sprzedaż Mechelen przez biskupa Liège hrabiom Flandrii. Jan zdołał jednak za pośrednictwem Wilhelma I z Hainaut (teścia córki Jana) porozumieć się i zawrzeć sojusz z królem francuskim, a jego syn i planowany dziedzic Jan poślubił córkę królewską Marię.

Co prawda w toku wojny stuletniej i sporu o koronę francuską Jan wsparł stronnictwo angielskie Edwarda III Plantageneta, jednak z czasem powrócił na stronę króla Francji. Za pośrednictwem Filipa VI zażegnał też spory z Luksemburgami i stał się ich sprzymierzeńcem: efektem tego sojuszu był przywilej przyznany w 1348 przez cesarza Karola IV Luksemburskiego, nominacja syna Jana Henryka na cesarskiego wikariusza w 1349 i wreszcie w 1354 małżeństwo najstarszej córki Jana (i jego spadkobierczyni, gdyż wszyscy synowie zmarli wcześniej), Joanny, z Wacławem (bratem Karola IV, księciem Luksemburga).

Rodzina

19 lipca 1311 Jan poślubił Marię (1303–1335), córkę hrabiego Évreux, Ludwika (syna króla Francji, Filipa III Śmiałego i Marii z Burgundii, siostry dziadka Jana). Mieli sześcioro dzieci:

Joanna (1322–1406), następczyni Jana na tronie książęcym Brabancji i Limburgii, żona hrabiego Holandii i hrabiego Hainaut, Wilhelma II, a następnie księcia Luksemburga, Wacława I
Małgorzata (1323–1368), żona hrabiego Flandrii, Ludwika II de Male
Maria (1325–1399), żona księcia Geldrii, Renalda III
Jan (1327–1335), mąż Marii, córki króla Francji, Filipa VI
Henryk (?–1349), mąż Joanny, córki króla Francji, Jana II Dobrego
Gotfryd (?–1352).

Jan miał też liczne dzieci nieślubne.

Bibliografia

Heinrich Neu: Johann III.. W: Neue Deutsche Biographie. T. 10. Berlin: Duncker & Humblot, 1974, s. 471 i 472.
Karl Theodor Wenzelburger: Johan III., der Siegreiche. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 14. 1881, s. 149 i 150.
Johann III. der Prächtige. [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2017-07-15].
Johann III. Herzog v.Brabant. [w:] WW-Person [on-line]. [dostęp 2017-07-15].