Jan Gorzelańczyk

polski dyplomata
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 31 gru 2023. Od tego czasu wykonano 2 zmiany, które oczekują na przejrzenie.

Jan Gorzelańczyk (ur. 13 stycznia 1926 w Lwówku Wielkopolskim, zm. 17 sierpnia 2013) – polski dyplomata i funkcjonariusz organów bezpieczeństwa, ambasador PRL w Malezji (1985–1990).

Jan Gorzelańczyk
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1926
Lwówek

Data śmierci

17 sierpnia 2013

ambasador PRL w Malezji
Okres

od 1985
do 1990

Przynależność polityczna

PZPR

Poprzednik

Zygmunt Łyszczek

Następca

Andrzej Żor

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Odznaka honorowa „Zasłużony Pracownik Państwowy” Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1976–2016)

Życiorys

edytuj

Syn Marianny i Franciszka. Absolwent Wydziału Socjologii Uniwersytetu Poznańskiego (1950) oraz Szkoły Głównej Służby Zagranicznej (1961). W latach 1950–1965 pracownik administracji państwowej, między innymi w Wydziale Zagranicznym Głównego Komitetu Kultury Fizycznej oraz w Komitecie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą. Od 1966 pracownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych PRL. Był między innymi konsulem w Konsulacie Generalnym PRL w Sydney (1966–1970), I sekretarzem Ambasady PRL w Szwecji, konsulem generalnym PRL w Sztokholmie (1970–1976), dyrektorem Departamentu Łączności w MSZ (1979–1985). W latach 1985–1990 ambasador PRL w Malezji.

Równolegle z oficjalną służbą w MSZ był funkcjonariuszem organów bezpieczeństwa: Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (1945–1956), a następnie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych PRL. Przez 32 lata był funkcjonariuszem Departamentu I MSW (wywiadu cywilnego). Podczas wypełniania oficjalnych funkcji dyplomatycznych na placówkach zagranicznych był jednocześnie rezydentem wywiadu. W 1951 ukończył sześciomiesięczny kurs aktywu kierowniczego MBP, a w latach 1957–1958 dwuletnią Szkołę Departamentu I MSW. W latach 1976–1979 był zastępcą komendanta Ośrodka Kształcenia Kadr Wywiadu MSW oraz kierownikiem cyklu nauk operacyjnych w tym ośrodku.

Członek Polskiej Partii Robotniczej (1945–1948) i PZPR (od 1948).

Odznaczenia

edytuj

Bibliografia

edytuj