Jan Franciszek Zych
Jan Franciszek Zych[1] (ur. 8 października 1893 w Woli Batorskiej, zm. ?) – podpułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 podpułkownik intendent z wsw
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 października 1893 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
2 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
szef wydziału |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujSyn Jana. Urodził się 8 października 1893 w Woli Batorskiej, powiecie bocheńskim[2]. Przed 1914 ukończył gimnazjum. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 pułku piechoty w składzie II Brygady. Był żołnierzem komendy plutonu i kolumny amunicyjnej. Awansowany kolejno na chorążego piechoty 18 stycznia 1915 i na podporucznika piechoty 1 listopada 1915. Odniósł rany w walkach pod Biełgowem 7 listopada 1915. Przebywał w niewoli rosyjskiej.
Po uwolnieniu własnym i po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego w listopadzie 1918. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari. Został awansowany do stopnia kapitana zawodowego piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W latach 1922–1924 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 84 pułku piechoty w garnizonie Pińsk[5][6]. 31 marca 1924 został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 42. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. 31 października 1924, po ukończeniu kursu, został przydzielony do Wydziału Żywnościowego Departamentu VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych i służył w nim w kolejnych latach[8][9]. 16 kwietnia 1925 został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów intendentury w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 4,7. lokatą z równoczesnym wcieleniem do kadry oficerów służby intendentury i pozostawiony na dotychczas zajmowanym stanowisku. 29 stycznia 1932 został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 i 4. lokatą w korpusie oficerów intendentury. W 1932 pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[10]. Później służył w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI w garnizonie Lwów. W pierwszej połowie 1939 sprawował stanowisko szefa Wydziału Mundurowego Departamentu Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych.
W 1937 był przewodniczącym komisji rewizyjnej klubu sportowego LKS Pogoń Lwów[11]. W 1939 zamieszkiwał przy ulicy Sandomierskiej 18 w Warszawie[12].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7027
- Krzyż Niepodległości (16 września 1931)[13]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1935)[14]
Przypisy
edytuj- ↑ W ewidencji wojskowej lat 1923, 1924 jego tożsamość była podawana początkowo jako Jan Zych II. W późniejszych latach 1928, 1932 jego tożsamość podawano jako Jan Franciszek Zych.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-07-19].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 405.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1200.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 367, 1503.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 319.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 348.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 2.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 771, 784.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 314, 454.
- ↑ Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 7.
- ↑ Książka telefoniczna 1939. genealogyindexer.org. [dostęp 2015-11-20].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Jan Zych (I). Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-28)].
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Jan Zych (II). Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-28)].