Jan Burzyński (powstaniec styczniowy)
Jan Burzyński herbu Trzywdar (ur. 14 lutego 1837, zm. 11 września 1932 w Stanisławowie[1]) – polski ziemianin, powstaniec styczniowy.
 podporucznik
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 września 1932 |
| Przebieg służby | |
| Jednostki |
2 Pułk Jazdy Ruskiej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujPochodził z Wołynia. Brał udział w powstaniu styczniowym 1863. Wspólnie z braćmi Stanisławem, Tadeuszem i Kazimierzem przystąpili do walk wraz ze sformowanymi przez siebie dwoma plutonami konnymi. Byli podkomendnymi gen. Edmunda Różyckiego. Jan Burzyński pełnił funkcję dowódcy plutonu w 2 Pułku Jazdy Ruskiej. Został mianowany porucznikiem. Po upadku powstania przebywał był internowany w Ołomuńcu, następnie ukrywał się w Galicji i Dreźnie.
W późniejszym czasie zamieszkał w Uhrynowie pod Stanisławowem. Jako ziemianin Uhrynowa Górnego w 1873 był uprawniony do wyborów jako przedstawiciel większych posiadłości gruntowych[2]. Jako ziemianin Uhrynowa Dolnego w 1893 został mianowany mężem zaufania wybranym na oceniciela przy tłumieniu zarazy płucnej bydła rogatego[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany do stopnia podporucznika Wojska Polskiego. Jako weteran powstania w ewidencji Wojska Polskiego był przypisany do Stanisławowa w 1928, 1932[4][5].
Odznaczenia i ordery
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (26 stycznia 1922)[6]
- Krzyż Niepodległości z Mieczami (11 listopada 1930)[6]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[7]
Przypisy
edytuj- ↑ sejm-wielki.pl.
- ↑ Obwieszczenie C. K. Prezydyum Namiestnictwa dotyczące ogłoszenia listy wyborców większych posiadłości. „Gazeta Lwowska”, s. 7, nr 223 z 27 września 1973.
- ↑ Wykaz mężów zaufania wybranych na ocenicieli przy tłumieniu zarazy płucnej bydła rogatego. „Gazeta Lwowska”, s. 11, nr 220 z 27 września 1893.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928, s. 860.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 917.
- ↑ a b Bogusław Szwedo: Powstańcy Styczniowi odznaczeni Orderem Wojennym Virtuti Militari. Mińsk Mazowiecki: Zbroja, 2013, s. 25-26.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 32.
Bibliografia
edytuj- Jan Burzyński – powstanie styczniowe. Lista uczestników. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-11-14].