Jan Łukasiewicz (pilot)
Jan Łukasiewicz (ur. 22 grudnia 1900 w Czerniowcach na Bukowinie, zm. 3 stycznia 1934 w Edwinowie) – kapitan pilot Wojska Polskiego.
 Kapitan Jan Łukasiewicz (ze zbiorów NAC) | |
 kapitan pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 grudnia 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 stycznia 1934 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1919–1934 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
4 Dywizja Strzelców Polskich (WP na Wschodzie), |
| Stanowiska |
młodszy oficer, instruktor, oblatywacz, oficer taktyczny eskadry, dowódca plutonu treningowego (w 6 PL), |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      
| |
.svg){kind=small}
Życiorys
edytujJan Łukasiewicz pochodził z rodziny ormiańskiej. Był synem Ludwika i Wilhelminy z Kierekjartów. Zdał maturę 2 marca 1918 roku w Wiedniu. W kwietniu 1919 roku wstąpił jako ochotnik do 4 Dywizji gen. Żeligowskiego. Od 5 kwietnia do 7 listopada 1921 roku był uczniem XIII klasy Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. W 1922 roku został mianowany na stopień podporucznika i wcielony do 6 pułku strzelców podhalańskich.
Wystąpił o odkomenderowanie do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy, skąd, po ukończonym kursie pilotażu, w 1924 roku został skierowany na praktykę do 2 pułku lotniczego w Krakowie, po odbyciu której przeniesiono go do 6 pułku lotniczego we Lwowie, w którym służył do 17 maja 1928 roku, na stanowiskach młodszego oficera, instruktora, oblatywacza, oficera taktycznego eskadry i dowódcy plutonu treningowego.
W 1928 roku został odkomenderowany na kurs pilotażu myśliwskiego w 3 pułku lotniczym, po którego ukończeniu przeszedł do służby w Lotniczej Szkoły Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu, gdzie pełnił funkcje dowódcy plutonu, a następnie eskadry szkolnej i instruktora pilotażu. 20 marca 1933 roku został mianowany dowódcą 141 eskadry myśliwskiej w 4 pułku lotniczym w Toruniu.
Zginął śmiercią lotnika 3 stycznia 1934 roku w czasie lotu na samolocie PZL P.7 nr 6-83, w wypadku w majątku Edwinowo. Szczegóły wypadku opisywała prasa[1].
Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie (kwatera 46, grób 139)[2].
Awanse
edytuj- plutonowy – 1918
- podporucznik – 1922
- porucznik – 15 maja 1924
- kapitan – 12 marca 1933 ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 35. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[3]
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych[4]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[5][4]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[6]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[6]
- Odznaka Pilota[6]
- Państwowa Odznaka Sportowa[6]
- Krzyż Oficerski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)[6]
Upamiętnienie
edytujW Czerniowcach, miejscu urodzenia Łukasiewicza, na miejscowym cmentarzu znajduje się jego symboliczny grób[7].
Przypisy
edytuj- ↑ Samolot runął na dach stodoły pod Inowrocławiem. Pilot zabity – aparat zniszczony. „Ilustrowany Kuryer Codzienny”. 5, 1934-01-05.
- ↑ Popiel 1987 ↓, s. 47.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 48.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 238.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ a b c d e Na podstawie fotografii [1].
- ↑ Profil Jana Łukasiewicza na stronie niebieskaeskadra.pl. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2014-12-26].
![[1]](#/media/Plik:%C5%81ukasiewicz_Jan_2.jpg){kind=link}
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Łukasiewicz Jan – kapitan pilot. W: Adam Popiel: Pamięci poległych lotników 1933–1939. T. 32. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1987, s. 46–47, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. ISBN 83-206-0613-6.
- Profil Jana Łukasiewicza na stronie niebieskaeskadra.pl. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2014-12-26].