James H. Billington

amerykański historyk

James Hadley Billington (ur. 1 czerwca 1929 w Bryn Mawr(inne języki) w Pensylwanii, zm. 20 listopada 2018 w Waszyngtonie[1]) – amerykański historyk, 13. dyrektor Biblioteki Kongresu Stanów Zjednoczonych w Waszyngtonie.

James H. Billington (2013)

Życiorys

edytuj

Studia ukończył w Princenton w 1950. Następnie trzy lata później jako stypendysta fundacji Cecila Rhodesa(inne języki) uzyskał stopień doktora nowożytnej historii Europy na Balliol College w Oksfordzie. W latach 1957–1960 wykładał historię Rosji na Uniwersytecie Harvarda. W 1961 roku związał się z Uniwersytetem Princeton, gdzie był profesorem historii do 1974 roku. W 1961 roku wykładał gościnnie na Uniwersytecie Leningradzkim. W 1964 roku przebywał na Uniwersytecie Moskiewskim w ramach międzyuczelnianej współpracy badawczej. W latach 1973–1987 pełnił funkcję dyrektora Woodrow Wilson International Center for Scholars(inne języki), w którego obrębie założył Kennan Institute for Advanced Russian Studies(inne języki). Od roku 1987 do 2015 był dyrektorem Biblioteki Kongresu w Waszyngtonie. Zajmował się historią Rosji.

Publikacje

edytuj
  • Mikhailovsky and Russian Populism, (1956).
  • Fire in the Minds of Men, (1980).
  • Russia Transformed: Breakthrough to Hope, August 1991, (1992).
  • The Face of Russia, (1998).

Publikacje w języku polskim

edytuj
  • Ikona i topór. Historia kultury rosyjskiej, przeł. Justyn Hunia, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2008.
  • Ideologia moskiewska [w:] Chrześcijaństwo Rusi Kijowskiej, Białorusi, Ukrainy i Rosji (X-XVII wiek), red. Jerzy Kłoczowski, Kraków: Wydawnictwo PAU 1997, s. 173-217.
  • Płonące umysły. Źródła rewolucyjnej wiary, Wrocław: Wydawnictwo Wektory 2012.

Przypisy

edytuj
  1. Robert D. McFadden: James H. Billington, 89, Dies; Led Library of Congress Into Digital Age. nytimes.com, 21 listopada 2018. [dostęp 2018-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-22)]. (ang.).

Bibliografia

edytuj