Jacek Merkel
Jacek Aleksander Merkel (ur. 20 listopada 1954 w Toruniu) – polski polityk, przedsiębiorca, w latach 1989–1993 poseł na Sejm X i I kadencji.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 listopada 1954 |
|---|---|
| Minister stanu ds. bezpieczeństwa narodowego | |
| Okres |
od 29 grudnia 1990 |
| Następca | |
Życiorys
edytujUkończył w 1978 studia w Instytucie Okrętowym Politechniki Gdańskiej, po czym do 1983 pracował w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym Stoczni im. Lenina w Gdańsku[1]. W sierpniu 1980 uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej, następnie został członkiem władz Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Zasiadał w prezydium zarządu regionu i prezydium Komisji Krajowej. W stanie wojennym internowano go na okres ponad roku. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu. Kierował sztabem wyborczym Lecha Wałęsy w 1990, a po jego zwycięstwie do 12 marca 1991 zajmował stanowisko ministra stanu do spraw bezpieczeństwa narodowego w Kancelarii Prezydenta RP.
Od 1989 do 1993 pełnił funkcję posła na Sejm X kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego i I kadencji jako członek Kongresu Liberalno-Demokratycznego. Zasiadał w prezydium rady krajowej KLD, prowadził kampanię wyborczą tej partii w 1993. Od 1994 do 2001 był członkiem Unii Wolności.
W 2001 wraz z Maciejem Płażyńskim, Donaldem Tuskiem i Andrzejem Olechowskim zakładał Platformę Obywatelską, został pełnomocnikiem okręgowym tej inicjatywy, wkrótce jednak wycofał się z bieżącej polityki.
W 1990 został przewodniczącym rady nadzorczej Fundacji Gospodarczej NSZZ „Solidarność”, w latach 1991–1993 był prezesem Solidarność Chase Bank S.A, a następnie do 1999 pracował w Caravana Polsko-Arabska Sp. z o.o. Był członkiem rad nadzorczych przedsiębiorstw PHZ Universal i Prokom Software, w latach 2000–2003 był przewodniczącym rady nadzorczej 4Media i spółek zależnych. Od 2004 zajmuje się prowadzeniem własnej działalności gospodarczej.
Jest autorem publikacji W imieniu własnym wydanej przez Wydawnictwo Bursztyn (Gdańsk 1999, ISBN 83-87650-04-8).
Odznaczenia
edytujW 2011 został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego, za wybitne zasługi dla przemian demokratycznych w Polsce, za znaczące osiągnięcia w działalności publicznej i społecznej, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[2], którego przyjęcia jednak odmówił[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2017-11-07].
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 98, poz. 994
- ↑ Jacek Merkel. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2014-03-09].
Bibliografia
edytuj- Dariusz Wilczak: Ponad stan. Solidarność historie podziemne. Wydawnictwo M&M, 2006. ISBN 83-924940-0-8.
- Andrzej Friszke: Solidarność Podziemna 1981–1989. Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, 2006. ISBN 83-88490-45-1.
- Henryk Piecuch: Wojciech Jaruzelski tego nigdy nie powie. Reporter, 1992. ISBN 83-85189-16-5.
- Janina Paradowska, Jerzy Baczyński: Teczki liberałów. Obserwator, 1993. ISBN 83-900292-7-8.
- Zdzisław Iwanicki (red.): W 25. rocznicę utworzenia TKK NSZZ „Solidarność”. Kancelaria Senatu, 2007. ISBN 978-83-86065-97-4.
- Strona sejmowa posła I kadencji. [dostęp 2014-03-10].
Linki zewnętrzne
edytuj- Nagrania wideo z XI Pomorskiego Kongresu Obywatelskiego: Jacek Merkel: Zrozumieć „Solidarność” i proces odzyskania wolności – sesja tematyczna. kongresobywatelski.pl, 31 maja 2019. [dostęp 2021-07-20].
- Archiwum Jerzego Milewskiego. Archiwum Akt Nowych. [dostęp 2021-07-20].
- Cezary Łazarewicz: Jacek Merkel, legenda „Solidarności”: kupiłem papier toaletowy, wróciłem z wywiadówki i można było zająć się Polską. wyborcza.pl, 17 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-17].