Jacek Kleyff
Jacek Kleyff (ur. 1 sierpnia 1947 w Warszawie[1]) – polski bard, poeta, kompozytor, aktor i malarz. Współtwórca kabaretu Salon Niezależnych oraz zespołu Orkiestry Na Zdrowie. Syn Zygmunta i ojciec Tomasza vel CNE.
 Jacek Kleyff podczas koncertu „Benefis Alka Koreckiego” w Forcie Sokolnickiego Cytadeli Warszawskiej (2014) | |
| Data i miejsce urodzenia |
1 sierpnia 1947 |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Aktywność |
od lat 70. XX w. |
| Powiązania | |
| Odznaczenia | |
 
| |
| Strona internetowa | |
Życiorys
edytujAbsolwent VI LO im. T. Reytana w Warszawie (1965)[2][3]. W 1979 uzyskał dyplom magistra inżyniera architekta na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej[1]. Był jednym z twórców (razem z Januszem Weissem i Michałem Tarkowskim) słynnego kabaretu Salon Niezależnych[4]. W latach 1981–1985 mieszkał na wsi pod Lublinem, gdzie powstał zalążek Orkiestry Na Zdrowie (ONZ). Większość tekstów i kompozycji tego zespołu jest jego autorstwa.
Cenzura komunistyczna
edytujW grudniu 1975 roku był sygnatariuszem protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59)[5]. Nazwisko Jacka Kleyffa znalazło się na specjalnej liście, na której umieszczono autorów pod szczególnym nadzorem peerelowskiej cenzury. Tomasz Strzyżewski w swojej książce o cenzurze w PRL publikuje poufną instrukcję cenzorską z 21 lutego 1976 Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk, na której umieszczono jego nazwisko oraz następujące wytyczne: „Wszystkie własne publikacje autorów z poniższej listy zgłaszane przez prasę i wydawnictwa książkowe oraz wszystkie przypadki wymieniania ich nazwisk należy sygnalizować kierownictwu Urzędu, w porozumieniu z którym może jedynie nastąpić zwolnienie tych materiałów. Zapis nie dotyczy radia i TV, których kierownictwo we własnym zakresie zapewnia przestrzeganie tych zasad. Treść niniejszego zapisu przeznaczona jest wyłącznie do wiadomości cenzorów”[6].
Okres po upadku PRL
edytujW 1995 Orkiestra Na Zdrowie zdobyła „Złoty Bączek”, główną nagrodę publiczności, na festiwalu Przystanek Woodstock w Czymanowie nad Jeziorem Żarnowieckim. Najbardziej znane piosenki w wykonaniu Jacka Kleyffa to: „Telewizja” (1972), „Huśtawki” (1973) oraz „Nie męcz mnie” (1974), wykonywane później przez Kubę Sienkiewicza i Elektryczne Gitary. Na wydanej w 2002 płycie Pan Yapa i magiczna załoga aktor Krzysztof Janczak zadedykował Jackowi Kleyffowi utwór „Żółte eliksiry”.
W 2006 podczas wyborów samorządowych bezskutecznie starał się o mandat radnego m.st. Warszawy z list Komitetu Wyborczego Wyborców Gamonie i Krasnoludki.
Okazjonalnie prowadzi audycje w Programie III Polskiego Radia. Nauczyciel w Zespole Szkół Bednarska[7].
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003)[8].
17 lipca 2013 w Biurze Rady m.st. Warszawy przewodnicząca Rady Ewa Malinowska-Grupińska wręczyła artyście wyróżnienie „Zasłużony dla Warszawy”[9].
13 listopada 2017 opublikował w serwisie Youtube napisaną przez siebie piosenkę pt. „Piotr S.” (na melodię rumuńskiej pieśni ludowej) nawiązującą do samopodpalenia Piotra Szczęsnego na placu Defilad w Warszawie[10][11].
Życie prywatne
edytujSyn architekta i wykładowcy akademickiego Zygmunta Kleyffa[1]. Żonaty, ma dwóch synów. Jeden z nich Tomasz ps. „CNE” jest raperem i prezenterem telewizyjnym.
Publikacje
edytuj- Jacek Kleyff, Rozmowa, Wydawnictwo Czarne, 2012, ISBN 978-83-7536-448-4.
Filmografia
edytujAktor
edytuj- 1975 – Obrazki z życia (serial), odc. 3 (Dziewczyna i „Akwarius”) – jako kierownik zespołu beatowego
- 1976 – Zdjęcia próbne – jako przewodnik na tarasie Pałacu Kultury i Nauki
- 1976 – Zaklęty dwór (serial), odc. 2 (Marzyciel i awanturnik) – jako żołnierz w szpitalu wojskowym
- 1977 – Rekord świata – obsada aktorska
- 1978 – Zielona ziemia – jako profesor Piotr Dunin, przyjaciel Jordana
- 1980 – Coś wesołego – jako Wojtek
- 1981 – Wielka majówka jako komendant straży pożarnej
- 1981 – Przyjaciele (serial), odc.4 (Nauka) – jako grajek na dworcu
- 1997 – Jam Osjan
Muzyka
edytuj- 1976 – Powrót – piosenka Ballada (wykonanie)
- 1980 – Coś wesołego – piosenka Jak zapałka płonąca... (muzyka)
- 1989 – Bal na dworcu w Koluszkach – piosenka: Telewizja (słowa, muzyka i wykonanie)
- 2001 – Miś Kolabo (teatr TV)
- piosenka Jeśli mi się kiedyś zdarzy... (słowa i muzyka)
- piosenka: Czy...? (słowa i muzyka)
- 2020 – Tarapaty 2 – Huśtawka (słowa, muzyka i wykonanie)
Dyskografia
edytuj- Albumy
- Dokąd to obywatelu? (1983, CDN)[12]
- Jacek Kleyff – live (1985, Alma-Art)
- Piosenki (1999, Altmaster)
- Znalezienie (2013, Agencja Artystyczna MTJ)
- Notowane utwory
| Tytuł | Rok | Pozycja na liście | Album | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| RDC [13] | |||||||||||||||||||
| „Znalezienie 2009” | 2014 | 19 | Znalezienie | ||||||||||||||||
| „Good Time Riddim” | 11 | ||||||||||||||||||
| „–” utwór nie był notowany. | |||||||||||||||||||
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Janusz R. Kowalczyk: Jacek Kleyff. culture.pl. [dostęp 2016-09-20]. (pol.).
- ↑ Jacek Kleyff, Pomówienia. Macierewicz nie zastosował się do świętej reguły Czarnej Jedynki [online], wyborcza.pl, 22 lutego 2016 [dostęp 2019-06-18].
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1965. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-08-31].
- ↑ Janusz R. Kowalczyk: Salon Niezależnych. culture.pl. [dostęp 2016-09-20]. (pol.).
- ↑ Kultura 1976/01/340 – 02/341 Paryż 1976, s. 236.
- ↑ Strzyżewski 2015 ↓, s. 95.
- ↑ Rasz.Edu.Pl – Konsultacje. [dostęp 2010-08-13].
- ↑ M.P. z 2004 r. nr 12, poz. 188.
- ↑ Zasłużony dla m.st. Warszawy. Witryna Rady Warszawy. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-22)]. (pol.).
- ↑ Jacek Kleyff napisał piosenkę o Piotrze Szczęsnym. wyborcza.pl. [dostęp 2017-11-16].
- ↑ Jacek Kleyff: Jacek Kleyff „Piotr S.”. youtube.com. [dostęp 2017-11-16].
- ↑ Zbiory Narodowego Archiwum Cyfrowego on-line. [dostęp 2010-08-13].
- ↑ Notowanie 39 (20.06.2014). rdc.pl. [dostęp 2014-08-13]. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Jacek Kleyff, Jacek Kleyff, Warszawa, Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, 2000, ISBN 83-7163-197-9.
- Tomasz Strzyżewski: Wielka księga cenzury PRL w dokumentach. Warszawa: Prohibita, 2015, s. 95. ISBN 978-83-61344-70-4.
Linki zewnętrzne
edytuj- Jacek Kleyff w bazie filmpolski.pl
- Jacek Kleyff w bazie IMDb (ang.)
- Jacek Kleyff w bazie Filmweb