Jacek Cichocki

Jacek Cichocki
	; Lech Kaczyński i Jacek Cichocki (2007)
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1971 ; Warszawa
	Szef Kancelarii Sejmu
Okres	od 21 listopada 2023
Poprzednik	Agnieszka Kaczmarska
	Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
Okres	od 25 lutego 2013; do 16 listopada 2015
Poprzednik	Tomasz Arabski
Następca	Beata Kempa
	Minister-członek Rady Ministrów
Okres	od 25 lutego 2013; do 16 listopada 2015
	Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 18 listopada 2011; do 25 lutego 2013
Poprzednik	Jerzy Miller
Następca	Bartłomiej Sienkiewicz
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Wiadomości w Wikinews

Jacek Cichocki (ur. 17 grudnia 1971 w Warszawie) – polski socjolog, politolog i urzędnik państwowy.

W latach 2004–2007 dyrektor Ośrodka Studiów Wschodnich, w latach 2008–2011 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, w latach 2011–2013 minister spraw wewnętrznych, w latach 2013–2015 minister-członek Rady Ministrów i szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, przewodniczący Komitetu Stałego Rady Ministrów w drugim rządzie Donalda Tuska i rządzie Ewy Kopacz, od 2023 szef Kancelarii Sejmu.

Życiorys

Absolwent XLII Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Konopnickiej w Warszawie. W 1996 ukończył studia socjologiczne na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego^[2]. W latach 1992–2008 był pracownikiem OSW, gdzie zajmował się głównie analizami sytuacji politycznej, społecznej i ekonomicznej na obszarze byłego Związku Radzieckiego, m.in. w państwach Kaukazu i Azji Centralnej. Kierował Zespołem ds. Kaukazu i Azji Centralnej, a następnie Działem Ukrainy, Białorusi i Krajów Bałtyckich. Od 2001 pełnił funkcję wicedyrektora OSW, zaś w 2004 zastąpił na stanowisku dyrektora Marka Karpia, tragicznie zmarłego założyciela i dyrektora tego ośrodka. Kierował OSW do listopada 2007.

W latach 1995–1997 pracował w Fundacji Batorego na stanowisku asystenta programowego. Działa w warszawskim Klubie Inteligencji Katolickiej.

22 stycznia 2008 został sekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Objął również funkcję Sekretarza Kolegium ds. Służb Specjalnych przy Radzie Ministrów. 18 listopada 2011 prezydent Bronisław Komorowski powołał go na urząd ministra spraw wewnętrznych w koalicyjnym rządzie Donalda Tuska^[3]. Na mocy rozporządzenia premiera uzyskał uprawnienia w zakresie koordynacji działalności Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego i Centralnego Biura Antykorupcyjnego^[4]. Do grudnia 2011 był sekretarzem Kolegium do Spraw Służb Specjalnych.

25 lutego 2013 odszedł z MSW, został natomiast ministrem-członkiem Rady Ministrów, a także szefem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i przewodniczącym Komitetu Stałego Rady Ministrów. 28 marca 2013 został przewodniczącym Zespołu ds. Programowania Prac Rządu. 22 września 2014 objął stanowiska ministra-członka Rady Ministrów, szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, przewodniczącego Komitetu Stałego Rady Ministrów i przewodniczącego Zespołu ds. Programowania Prac Rządu w rządzie Ewy Kopacz. Ponownie uzyskał też uprawnienia koordynotora służb specjalnych^[5]. Z funkcji tej odszedł w czerwcu 2015 w trakcie tzw. afery podsłuchowej^[6]. Pozostałe stanowiska rządowe zajmował do 16 listopada 2015.

Po odejściu z pracy w rządzie zatrudniony jako koordynator projektu e-government Digital Economy Lab (DELab) na Uniwersytecie Warszawskim^[7]. W lutym 2020 został szefem sztabu Szymona Hołowni, kandydata na urząd prezydenta RP^[8]. Później w tym samym roku, po powołaniu przez Szymona Hołownię ugrupowania Polska 2050, zasiadł w kolegium ekspertów związanego z nim Instytutu Strategie 2050^[9].

21 listopada 2023 marszałek Sejmu Szymon Hołownia powołał go na stanowisko szefa Kancelarii Sejmu^[10].

Odznaczenia

W 2006 prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Złotym Krzyżem Zasługi^[11].

Przypisy

↑ Jerzy Miller zajmował stanowisko ministra spraw wewnętrznych i administracji.
↑ Absolwenci IS. is.uw.edu.pl. [dostęp 2012-09-08].
↑ M.P. z 2011 r. nr 102, poz. 1027
↑ Dz.U. z 2011 r. nr 254, poz. 1524
↑ Dz.U. z 2014 r. poz. 1276
↑ Polityczne trzęsienie w rządzie. Odchodzą Arłukowicz, Biernat, Karpiński. Rezygnuje też Sikorski. gazeta.pl, 10 czerwca 2015. [dostęp 2023-12-15].
↑ Jacek Cichocki. cybersecforum.pl. [dostęp 2018-01-23].
↑ Jacek Cichocki szefem sztabu Szymona Hołowni. onet.pl, 5 lutego 2020. [dostęp 2023-12-15].
↑ Kolegium ekspertów. strategie2050.pl. [dostęp 2020-11-22].
↑ Powołanie nowego Szefa Kancelarii Sejmu. sejm.gov.pl, 21 listopada 2023. [dostęp 2023-11-21].
↑ M.P. z 2007 r. nr 9, poz. 97

Bibliografia

Nota biograficzna na stronie MSW. [dostęp 2013-01-22].

[1] Jerzy Miller zajmował stanowisko ministra spraw wewnętrznych i administracji.

[2] Absolwenci IS. is.uw.edu.pl. [dostęp 2012-09-08].

[3] M.P. z 2011 r. nr 102, poz. 1027

[4] Dz.U. z 2011 r. nr 254, poz. 1524

[5] Dz.U. z 2014 r. poz. 1276

[6] Polityczne trzęsienie w rządzie. Odchodzą Arłukowicz, Biernat, Karpiński. Rezygnuje też Sikorski. gazeta.pl, 10 czerwca 2015. [dostęp 2023-12-15].

[7] Jacek Cichocki. cybersecforum.pl. [dostęp 2018-01-23].

[8] Jacek Cichocki szefem sztabu Szymona Hołowni. onet.pl, 5 lutego 2020. [dostęp 2023-12-15].

[9] Kolegium ekspertów. strategie2050.pl. [dostęp 2020-11-22].

[10] Powołanie nowego Szefa Kancelarii Sejmu. sejm.gov.pl, 21 listopada 2023. [dostęp 2023-11-21].

[11] M.P. z 2007 r. nr 9, poz. 97

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]