Język prozodyczny

Język prozodyczny – język, w którym cechy prozodyczne (m.in. iloczas i akcent) służą do odróżniania wyrazów. Pojęciem o przeciwnym znaczeniu jest język nieprozodyczny.

Języki nieprozodyczne można podzielić na 2 odmiany:

• umiarkowanie nieprozodyczne – języki, w których cechy prozodyczne służą tylko do oddzielania wyrazów (np. język polski),
• skrajnie nieprozodyczne – języki, w których cechy prozodyczne nie mają żadnego znaczenia (np. język turecki).

Przykłady

Językami prozodycznymi są przykładowo:

• język łaciński, cecha relewantna – iloczas: venit – przychodzi, vēnit – przyszedł;
• język rosyjski, cecha relewantna – akcent: múka – męka, muká – mąka.

Zobacz też

• homografia
• homofonia
• homonimia
• polisemia