Język partyjski

Parthava
Obszar	Partia
Liczba mówiących	martwy
Pismo/alfabet	pahlawi, aramejskie, manichejskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki indoeuropejskie; Języki indoirańskie; Języki irańskie; Języki zachodnioirańskie; Języki północno-zachodnioirańskie; Język partyjski;
Kody języka
ISO 639-3	xpr
IETF	xpr
Glottolog	part1239
SIL	xpr
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Zobacz też: język, języki świata
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Ten artykuł od 2022-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Język partyjski – wymarły zachodnioirański język okresu średnioirańskiego^[1]. Był używany w starożytnej Partii, na terenie dzisiejszego Iranu. Był językiem urzędowym obok języka greckiego w okresie Arsacydów między III w. p.n.e. a III w. n.e.

Został poddany silnym wpływom wschodnioirańskich języków Azji Środkowej^[2].

Pismo i teksty

Najstarsze zapiski języka partyjskiego to ostraki z Nisy koło Aszchabadu z I w.p.n.e. Język partyjski zapisywany był, podobnie jak średnioperski, uproszczonym pismem aramejskim, przez Manichejczyków zaś – pismem manichejskim. Zawierał zaledwie 17 liter.

Przypisy

↑ LeszekL. Bednarczuk LeszekL. (red.), Języki indoeuropejskie, t. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 147, ISBN 83-01-03352-5, OCLC 17446920 (pol.).
↑ Bobodżan G.B.G. Gafurow Bobodżan G.B.G., Dzieje i kultura ludów Azji Centralnej : Prehistoria, Starozytność, Średniowiecze: Bobodzan Gafurow ; przełożył Stefan Michalski, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1978, s. 3-4, OCLC 7027881 [dostęp 2023-09-26], Cytat: [...] poddany jednak dużym wpływom innych, wschodnioirańskich języków Azji Środkowej. (pol.).

Linki zewnętrzne

O języku partyjskim. parthia.com. [dostęp 2016-01-06]. (ang.).

[1] LeszekL. Bednarczuk LeszekL. (red.), Języki indoeuropejskie, t. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 147, ISBN 83-01-03352-5, OCLC 17446920 (pol.).

[2] Bobodżan G.B.G. Gafurow Bobodżan G.B.G., Dzieje i kultura ludów Azji Centralnej : Prehistoria, Starozytność, Średniowiecze: Bobodzan Gafurow ; przełożył Stefan Michalski, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1978, s. 3-4, OCLC 7027881 [dostęp 2023-09-26], Cytat: [...] poddany jednak dużym wpływom innych, wschodnioirańskich języków Azji Środkowej. (pol.).

[1]

[2]