Język manipuri (মনিপুরি, ꯃꯅꯤꯄꯨꯔꯤ), meitei-lon (মেইতেই লোন্, ꯃꯩꯇꯩ ꯂꯣꯟ), meitei-lol (মেইতেই লোল্, ꯃꯩꯇꯩ ꯂꯣꯜ) – główny język w indyjskim stanie Manipur, używany jako lingua franca do komunikacji pomiędzy różnymi grupami etnicznymi. Od 1992 język urzędowy (pod nazwą manipuri) w stanie Manipur, używany jest także w stanach Asam i Tripura oraz w Bangladeszu i Birmie.

মনিপুরি (manipuri), ꯃꯅꯤꯄꯨꯔꯤ (manipuri)
Obszar

Indie, Bangladesz, Birma

Liczba mówiących

ok. 1,4 miliona[1]

Pismo/alfabet

bengalskie, meitei, łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Indie (stan Manipur)
UNESCO 2 wrażliwy
Ethnologue 2 prowincjonalny
Kody języka
ISO 639-2 mni
ISO 639-3 mni
IETF mni
Glottolog mani1292
Ethnologue mni
GOST 7.75–97 мни 433
WALS mei
SIL MNI
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Manipuri należy do grupy tybeto-birmańskiej sino-tybetańskiej rodziny językowej. Jest językiem tonalnym, nie należy go mylić z bishnupriya-manipuri, innym językiem używanym w Manipurze, należącym do rodziny języków indoeuropejskich.

Do XVIII w. manipuri posiadał własny system pisma (pismo meitei), obecnie jest najczęściej zapisywany alfabetem bengalskim, chociaż dawne pismo ostatnio przeżywa pewien renesans[2]; stosowany bywa także alfabet łaciński.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Ethnologue report for language code: mni
  2. Manipuri language and alphabets [online], www.omniglot.com [dostęp 2017-11-24].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj