Język korku
Język korku – język austroazjatycki z grupy munda, używany przez około 570 tys. osób[1] w centralnych Indiach, głównie w na pograniczu stanów Maharashtra i Madhya Pradesh. Zapisywany jest pismem dewanagari.
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
570 tys. | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
język urzędowy | Indie | ||
UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | kfq | ||
IETF | kfq | ||
Glottolog | kork1243 | ||
Ethnologue | kfq | ||
WALS | kku | ||
Występowanie | |||
Zasięg geograficzny języka korku | |||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Przypisy
edytuj- ↑ Korku, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2015-02-01] (ang.).
Bibliografia
edytuj- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Języki austroazjatyckie: Munda i Mon-Khmer. ling.lll.hawaii.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-10-26)].