Język kei
Język kei (a. kai)[1][2], także evav[3] (a. ewaw)[4] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki we wschodniej Indonezji, przez mieszkańców wysp Kei (Kai). Według danych z 2000 roku posługuje się nim 85 tys. osób[5].
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
85 tys. (2000) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kei | ||
| IETF | kei | ||
| Glottolog | keii1239 | ||
| Ethnologue | kei | ||
| WALS | kei | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Jego rodzima nazwa to veveu Evav[2][6]. Dzieli się na szereg dialektów: kei besar, kei kecil, ta’am, tanimbar kei (atnebar), tayando; przy czym dialekt kai kecil jest najbardziej prestiżowy[5]. Jest blisko spokrewniony z językiem fordata z wysp Tanimbar[7][8].
Posługuje się nim grupa etniczna Kei (Evav), a dodatkowo służy jako lingua franca wysp Kei[9]. Jest jednym z najbardziej znaczących języków prowincji pod względem liczby użytkowników[10]. Z danych Ethnologue (wyd. 19, 2016) wynika, że jest używany w różnych sferach życia, przez wszystkie grupy wiekowe[5]. W odróżnieniu od wielu innych języków Moluków nie jest zagrożony wymarciem[10]. Wśród użytkowników języków banda i teor-kur kei przyjął się jako drugi język[11][12]. Powszechnie znane są też języki indonezyjski i lokalny malajski (bliski odmianie ambońskiej)[13].
Wielu użytkowników tego języka zamieszkuje także Holandię oraz inne regiony Indonezji[10].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[5]. Powstała propozycja ortografii[12]. Niemniej jego forma pisana jest słabo rozwinięta, kei to przede wszystkim język mówiony[14].
Przypisy
edytuj- ↑ Voegelin i Voegelin 1965 ↓, s. 33.
- ↑ a b Mark Taber (red.): Atlas bahasa tanah Maluku. Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura, 1996, s. 87. ISBN 978-979-8132-90-2. OCLC 40713056. [dostęp 2023-08-31]. (indonez.).
- ↑ Hughes 1987 ↓, s. 86.
- ↑ van Engelenhoven 2021 ↓.
- ↑ a b c d M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kei, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13] (ang.).
- ↑ Travis 1996 ↓, s. 79.
- ↑ Marshall 2000 ↓, s. 181.
- ↑ Hughes 1987 ↓, s. 103.
- ↑ Hughes 1987 ↓, s. 86, 102.
- ↑ a b c van Engelenhoven 2021 ↓, s. 390.
- ↑ Hughes 1987 ↓, s. 102.
- ↑ a b B. Grimes: Southeast Maluku languages. W: William Frawley (red.): International Encyclopedia of Linguistics: 4-Volume Set. Wyd. 2. Oxford: Oxford University Press, USA, 2003, s. 4:130–131. DOI: 10.1093/acref/9780195139778.001.0001. ISBN 978-0-19-513977-8. OCLC 51478240. (ang.).
- ↑ Collins i Kaartinen 1998 ↓, s. 538.
- ↑ Collins i Kaartinen 1998 ↓, s. 547.
Bibliografia
edytuj- James T. Collins, Timo Kaartinen. Preliminary notes on Bandanese; Language maintenance and change in Kei. „Bijdragen tot de taal-, land- en volkenkunde / Journal of the Humanities and Social Sciences of Southeast Asia”. 154 (4), s. 521–570, 1998. DOI: 10.1163/22134379-90003884. ISSN 0006-2294. JSTOR: 27865462. (ang.).
- Aone van Engelenhoven. Dressed, undressed, or both; The case of Ewaw in Southeast Maluku. „Wacana”. 22 (2), s. 389–418, 2021. DOI: 10.17510/wacana.v22i2.1039. ISSN 2407-6899. [dostęp 2022-08-25]. (ang.).
- Jock Hughes: The languages of Kei, Tanimbar and Aru: Lexicostatistic classification. W: Soenjono Dardjowidjojo (red.): Miscellaneous studies of Indonesian and other languages in Indonesia. Cz. 9. Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Atma Jaya, 1987, s. 71–111, seria: NUSA: Linguistic studies in Indonesian and languages in Indonesia 27. OCLC 896429711. (ang.).
- Craig Marshall: A phonological description of Fordata. W: Charles E. Grimes (red.): Spices from the East: Papers in Languages of Eastern Indonesia. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2000, s. 181–235, seria: Pacific Linguistics 503. DOI: 10.15144/PL-503.181. ISBN 978-0-85883-460-6. OCLC 46827844. (ang.).
- Ed Travis. Bahasa Kei (Evav): Hasil Penelitian selama Satu Abad. „Linguistik Indonesia”. 14, s. 79–94, 1996. [dostęp 2022-08-26]. [zarchiwizowane z adresu 2022-08-26]. (indonez.).
- C. F. Voegelin, F. M. Voegelin. Languages of the World: Indo-Pacific Fascicle Four. „Anthropological Linguistics”. 7 (2), s. 1–297, 1965. ISSN 0003-5483. OCLC 5547207734. JSTOR: 30022490. (ang.).