Język imonda

język papuaski

Język imondajęzyk papuaski używany w prowincji Sandaun w Papui-Nowej Gwinei, w dystrykcie Amanab. Według danych z 1994 roku mówi nim 250 osób[1].

Imonda
Obszar

prowincja Sandaun (Papua-Nowa Gwinea)

Liczba mówiących

250 (1994)[1]

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony
Kody języka
ISO 639-3 imn
IETF imn
Glottolog imon1245
Ethnologue imn
WALS imo
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Należy do rodziny języków granicznych, łączącej szereg języków używanych na pograniczu Indonezji i Papui-Nowej Gwinei[1].

Donald Laycock opisał go jako dialekt języka waris, jednakże oba języki nie są wzajemnie zrozumiałe, a społeczności Imonda i Waris mają odrębną tożsamość językową[2].

Wszyscy jego użytkownicy posługują się również tok pisin, a w pewnym zakresie znany jest także język malajski[3]. W latach 80. XX wieku odnotowano, że znajomość malajskiego występuje przede wszystkim wśród starszego pokolenia[4]. Na poziomie słownictwa zaznaczyły się wpływy obu tych języków; niektóre zapożyczenia z tok pisin konkurują z wyrazami malajskimi[5][6]. Wiele osób ze społeczności Imonda zna też waris[2][7].

Sporządzono opis jego gramatyki (1985)[8].

Przypisy

edytuj
  1. a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Imonda, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. a b Seiler 1985 ↓, s. 3.
  3. Seiler 1985 ↓, s. 2.
  4. Seiler 1985 ↓, s. 227.
  5. Seiler 1985 ↓, s. 2, 226–228.
  6. Seiler 1983 ↓.
  7. Seiler 1983 ↓, s. 70.
  8. Seiler 1985 ↓.

Bibliografia

edytuj