Język dera

język z grupy papuaskiej

Język dera, także: dla, dra, kamberataro, mangguar[1]język papuaski z rodziny języków senagi, używany na pograniczu Indonezji i Papui-Nowej Gwinei (dystrykty Web i Senggi w indonezyjskiej części Nowej Gwinei i dystrykt Amanab w Papui-Nowej Gwinei)[2]. Według danych z 2006 r. posługuje się nim 1200 osób[3].

Dera
Obszar

Papua-Nowa Gwinea, Indonezja

Liczba mówiących

1200 (2006)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony
Kody języka
ISO 639-3 kbv
IETF kbv
Glottolog dera1245
Ethnologue kbv
BPS 0916 0
WALS der, dlm
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Dzieli się na dwa dialekty: dla właściwy (używany w głównych miejscowościach: Kamberatoro Mission, Amgotro Mission, Komando) i menggwa (mniejszościowy, 200 użytkowników)[4]. Są wzajemnie zrozumiałe, choć ten drugi bywa także klasyfikowany jako odrębny język[5].

Prawie wszyscy jego użytkownicy znają również malajski papuaski bądź tok pisin. Znajomość tych języków występuje po obu stronach granicy, a ich ekspansja (od lat 60. XX w.) ma znaczny wpływ na żywotność języka dera, który zanika u młodszego pokolenia[6]. Ocenia się, że jest zagrożony wymarciem[1][6]. Znaczna część społeczności Dera posługuje się także angielskim bądź indonezyjskim[6].

Jest zapisywany alfabetem łacińskim, choć brak ujednoliconych zasad ortografii. Sami użytkownicy jednak rzadko zapisują swój język, preferując posługiwanie się malajskim i tok pisin[7].

Przypisy

edytuj
  1. a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Dera, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
  2. de Sousa 2006 ↓, s. 11–12.
  3. de Sousa 2006 ↓, s. 20.
  4. de Sousa 2006 ↓, s. 20, 11.
  5. de Sousa 2006 ↓, s. 22.
  6. a b c de Sousa 2006 ↓, s. 20–21.
  7. de Sousa 2006 ↓, s. 21–24.

Bibliografia

edytuj